Yıllar önce, kendim dediğim Pessoa dan sonra , içim dediğim Pavese
Uzun zaman önce okumayı düşündüğüm bir kitaptı fakat bir türlü cesaret edemedim, içinde bulunduğumuz salgın bireysel olarak bana " "kendini tanıma ve , "içime düşmek " kavramını anımsattı,
Tezer den aldığım cesaret ile okudum bir çırpıda okunulasi değil,
Kış mevsiminde okumak ayrı bir hüzün,
Pavese okunmalı neden mi?
Bence hayatında her şeyi yaşamış bir insanın varoluş sancısının, istekle ölüm de durma dirayetidir , Pavese
