Çığlık Toplayıcısı
Ne kadar hüzünlüydü acılarımızın ortak kültürümüz olması…
Yaşama sevincini, mutluluğu, çocukluğu, gençliği, kadınlığı her ne varsa bütün duyguları enkaza gömülen zavallı insanlar ülkesinde artık onlardan birisiydim. Hemen yanımda yatan, ölümle pençeleşen çocuğa, sesini duyuramayan ben, nasıl olur da bu halimle çığlıkları dünyaya duyurabilirdim. Böyle kaç gün geçirdim bilmiyordum. Ara sıra gelen doktorlara bunca çığlık arasında kendi halimi nasıl sorabilirdim. Günler derin ve yaralı ruh haliyle geçerken, gün gün kendime alışmaya çalıştım. Bedenimdeki yaralar kapandıkça, içimdeki yaralar açılıyordu. Hiçbir yerim kanamıyordu ancak için için kanayan biriydim. Ta ki bir gün o gelene kadar...
Sayfa 101 - Ekinoks Yayınları
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.