"Vaktiyle kaynanasının torunlarına anlattığı bir masal vardı: İstediği zaman kuzu, istediği zaman ayın on dördü gibi bir dilber olarak gezen bir peri kızı, derisinden soyunup nazlı nazlı salınarak dolaştığı günlerden bir gün, kendisini uzun zamanlar takip edip esrarını öğrenmiş olan bir civan tarafından, içinden çıktığı postu ateşe atılıp yakılınca bir daha kuzu olamamış ve böylece kendisini hayvanlıktan kurtaran delikanlıya bağlanıp kalmış. Muhakkak ki, kendisi de böyle bir kaza ile ikinci hüviyetini kaybetmiş ve bambaşka bir adam olmuştu. Amma varlığını çalıp ateşe veren el kimin eli idi? Meğer bütün ömrünce sırtında taşıdığı bu kaftandan kurtulmaya ne kadar muhtaçmış da bunu şimdi şimdi farkedebiliyordu." Kitabın özeti bu kısa hikayede dürülü diyebilirim. Hz. Musanın şeriatını kaskatı hale getiren Yahudilere, Hz. İsa bir merhamet dokunuşu yapar. Onlara insaniyetin merhamet ile olan fıtrî bağlantısını anlatır. Sonra âlemlere rahmet olarak Peygamberimiz gelir. Merhamet etmeyene merhamet olunmayacağını söyler. Birbirini sevmeyenlerin gerçek anlamda iman etmiş olmayacaklarını hatırlatır insanlara. Hâlis Efendi yıllarca medrese gömleğini giyer. Katı kurallar ve merhametten yoksun bir duruştur bu. Duruştur zira bu halde ilerleme yoktur. Yıllar sonra "aşk" arkasından tutunca Mesih Paşa İmamının gömleği arkadan yırtılır. Gömlek yırtılınca Yusuf zindana girer. Beden zindana girer, ruh âzâd olur. Ben pek beğendim Mesih Paşa İmamının hikayesini. Özellikle şu cümle beni çok etkiledi: "Artık ne dese, ne kadar inkar etse, ilk gençliğindeki o körü körüne imanın halaveti kalmamıştı." Körü körüne imanının tadını yitirince ne yapmalı?

Mesihpaşa İmamıSamiha Ayverdi · Kubbealtı Neşriyatı · 2005301 okunma

·

92 görüntüleme

Şeb_i yelda

@Sebi_yelda ·

15 Aralık 2020 14:59

İncelemenizi babamla da paylaştım. Teşekkürler hocam. Ben de okuyacağım inşaallah.

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.