Şu sıralar hızlı okunacak, kafa dağıtacak bir kitaba ihtiyacım vardı; tam da o kitap oldu bu. Hızlı bitirdim ama beklediğim verimi almadım sanırım. Yazarın ününü ve önerilme seviyesini düşününce çok çok daha iyi bir kitap okumayı bekliyordum belki de. Kitabı sevdim ve cinsellik konusunda eleştirenlere genellikle kızılmış ancak benim de eleştirim buradan olacak sanırım. Çünkü gereksiz yerlere dahi serpiştirilmişti. Mesela kitabın son sayfalarını, Naoko kısımlarını çok sevdim ve bir duygusallığa girerek okudum. Sonra pat, hiç gerekli olmayan bir hamle ve açık bir yazım. Genel olarak konusu, Vatanabi karakterinin kişiliği ve Naoko'ya olan bağlılığı çok hoştu bence. Hikaye %60 cinsellik, %40 bu konu üzerine değil de tam tersine kurulmuş olsaydı kitap çok daha iyi olabilirdi. Çünkü yazımı çok akıcı yazarın, ne zaman başlayıp bitirdiğini anlamıyorsun ve bazı cümleler gerçekten hoşunuza gidiyor okurken. Anlar gözünüzde canlanıyor, Naoko'nun gittiği o rehabilitasyon merkezinden Vatanabi'nin yurt odasına kadar her yeri görüyorsunuz okurken. Kişileri tanıyorsunuz, seviyorsunuz, akışa kapılıyorsunuz kısacası. Reiko gitar çalırken orada, onların arasında dinleyip huzurla biraz vakit geçirmek istiyorsunuz. Ama beş sayfada bir yazar yemin etmiş gibi sanki, bir şeyler serpiştirmiş ve özellikle en son sayfalardaki hamlesi... maalesef hoşuma gitmedi. İki insanın oturup birini öyle güzel anmasından sonra gerekli değildi bence. Kafa dağıtmak için, hafif bir kitap niteliğinde iyi olsa da fiyatını hak ettiğini düşünmüyorum. Ya da son zamanlarda okuduğum kitaplardan çok farklı diye böyle düşünüyor da olabilirim tabii.

İmkansızın ŞarkısıHaruki Murakami · Doğan Kitap · 201810,7bin okunma

·

11 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Deniz Yıldız