Çıkmaya can attığı tahta Temmuz 1461'de oturan XI Louis, babasının egemen olmaya çalıştığı iç ve dış durumun aynısıyla karşı karşıya kaldı: krallığın içinde, birlik oluşturarak kralın himayesini sarsmaya ve arslan payını kapmaya çalışan prensler; krallığın dışında ise Fransa'yı ele geçirmek umuduyla o prenslerle ittifak kuran krallar. Louis'nin içerdeki en inatçı düşmanları öz kardeşi Berry dükü Charles, Burgonya dükü Charles le Temeraire, Jean d'Alençon, Jean d'Ar Magnac ve Brötanya dükü ll. François oldu. Dış düşmanlarıysa Avusturya arşidükü Maximihan ve Ingiltere kralı IV. Edward'dı. Aslında XI. Louis'nin iki düşmanı oldu: babasının hizmetkarı olan eski rakipleriyle hesaplaşmayı aceleye getirmesi, bir de Flandre, Picardie ve Artois'daki Fransız birliklerinin vahşeti. İlki yüzünden din adamları, soylular, hatta halk ona karşı başkaldırdı; ikincisi yüzünden Kuzey'deki topluluklar, savunucu olarak Avusturya arşidükü Maximilien'i seçip onunla evlenen Marie de Bourgogne'un arkasında yer aldı; Habsburg'lar böylece Flandre'a yerleşti. 1483'te Louis öldüğünde, hükümdarlığı sırasında Picquigny antlaşmasıyla birlikte YüzYıl savaşlarının sona erdiğine tanıklık etmiş olsa da, ne prenslerin kıpırdanmasını ne de yabancı kralların tehditlerini yani krallığın kronik sorunlarından hiçbirini çözüme kavuşturamadı