Sevdiğimizi öldürürüz
Gerisi zaten hiç yaşamamıştır
Kimse bu kadar yakın değil
Başka kimseyi bu denli yaralamaz
Unutkanlık, yokluk, hiçlik
Sevdiğimizi öldürürüz
Başkasının ciğeriyle boğulmaya
Verdiğimiz sondur bu
Ne tek bir nefes yeter ikimize de
Ne de toprak kabul eder
İç içe geçmiş bedenlerimizi
Yaşıyoruz işte
Küçük bir umut
Ve paylaşılmaz bir kederle.
Ah ama ah, nefret yok mu
Cam gibi gözlerindeki
O rehavet, o durgunluk
Her hareketinde
Hem sükunet hem de bir telaş
Su içmeye uzanırken ceylan
Buluşur gözleri kaplanın yansımasıyla
Rosario Castellanos