"İlim bir şeyin doğruluğunu delil ve isbat yoluyla (tahkik bi'l bürhân) araştırır. Zevk ise hal dediğimiz şeylerin yaşanmasıdır. Hüsnüzanna dayanarak duyduklarını ve tecrübe ettiklerini kabul etmeye ise "iman" denir. İşte bunlar üç derecedir. "Allah sizin aranızda îmân edenlerin ve ilim sâhibi olanların mevkîlerini yükseltir." Geriye kalanlar -bu üç derecenin dışında olanlar- ise, bunlar câhillerdir. Bunlar bu mevzuda bütün söylenenleri esastan inkâr eder. Kendilerine anlatılanları hayretle karşılarlar, tekrar dinlerler ve alay ederler "Acayip ne işlerdir bunlar böyle?" derler. Bunlar Allah'ın kendileri hakkında şöyle buyurduğu kimselerdir: "Onların (kâfirlerin) aralarında bazıları seni dinlerler ama sonra senin yanından ayrıldıkları zaman ilim sâhibi olanlara "ne diyor bu adamlar böyle" diye sorarlar işte bunlar Allah'ın kalblerini mühürlediği ve yanlış inânçlara tâbi olmuş kimselerdir."
Duyu organlarımızın verdiklerinden sonra aklımız geliyor. Aklın da ötesinde bir meleke vardır ki işte bu sâha peygamberlere mahsustur. Onlar görülmeyeni, istikbalde olacakları bilirler. Akıl sahfasında kalanlar bu gibi şeyleri imkânsız sayarlar ve kendilerinin ulaşamadıkları bir merhaleyi hiç yok zannederler. Tıpkı doğuştan körlerin renklerden bahsedildiği zaman hiçbir şey anlayamayışları gibi.
Sayfa 64Kitabı okuyor
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.