Kısa ama çok etkili bir kitap okudum. Sarstı, çarptı, sorguladığım konuları tekrar tekrar sorgulattı.
1904 yılı, Rus - Japon Savaşı..
Kitapta savaşın insanlar üstünde yapmış olduğu fiziksel tahribatın ötesinde ruhsal bir tahribat anlatılmakta.
Vatanını savunmak ya da işgal etmek için bir toprak parçasında canla başla, gece gündüz savaşırken bir anda NEDEN dedirtiyor yazar. Ağızlarda hep bir "neden" sorusu. Biz neden savaşıyoruz, neden buradayız, neden elimizde silah var, neden uykusuzuz, neden açız, neden ölüyoruz ve neden DELİRİYORUZ?
Yavaş yavaş deliriyorlar, gözünün önünde, kulağının dibinde, korkuyla, umutsuzca bir delirmek bu.
Kendini parçalara ayırana kadar delirmek, lime lime olana kadar delirmek...
Kitabın her satırı umutsuzluk dolu. Bir an geliyor, sadece bir an hayatta kaldığı için seviniyor kitabın kahramanı. Oradaki ümit okurken güzel geliyor ama sonrasında bütün gücünüzle yine NEDEN diye sorgulamaya başlıyorsunuz.
Bence Kızıl Kahkaha kesinlikle hak ettiği değeri bulamamış bir kitaptır. Delirmek isterseniz bi deneyin derim.
