"Gözlerinin kahverengi dalgasına
dokundu elim
Bilinmeyen renklerin ülkesine
taşındım
yüzündeki ilk trenle
Öyle utangaçtı
sabah
Dizlerinin üstüne oturmuş ellerin
anlatıyordu
hayatın resmini
İnciler biriktirdin
bir yerlerime
Sevgilim
sesin dokunmasaydı
bir sürü güneş
yığılmazdı bu kapıya"
"Bırak.
Ne olacaksa oluyor zaten.
Engel olamıyorsun,
Tahmin edemiyorsun,
Seçim yapamıyorsun.
Herkesin haklı sebepleri oluyor herşeyin sonunda.
Çünkü ile başlayan cümleler kuruyorlar sana. Alışıyorsun...
Hatta aldırmıyorsun.
Sen beni unutabildin mi bilmiyorum.
Ben seni aramıyorsam, korktuğumdan.
Biraz alıştığımdan,
Biraz aldırmadığımdan,
Biraz aldatılmışlığımdan.
En çok da farkında olduğumdan..."
Unutmak
Oysa öğrenmenin en önemli olanaklarından birisi unutmak. İnsanın aklının ve kalbinin büyümesinin altın anahtarı. Yeni sözlerin, yeni zamanların, yeni mekânların eşiği. Dünyayı sevmenin büyülü ufku. Acı vermez mi? Elbette verir. Özellikle ilk yıllarında. Sonra zaman zaman insanın kirpiklerini nemlendiren bir anıya dönüşür unutulan.
Sayfa 20
Okur Takip Önerileri
Akşam Oldu... Sen Olmasan Da...
Sürmek değil bu , pul pul dökülen heves. Ucu vazgeçmeye varan bir yılgınlık, bir gönül yorgunluğu.
Sayfa 7