İnsanların nasıl öldüğünün farklı etkileri olması gibi ilişkilerin nasıl bittiği de partnerlerin toparlanıp iyileşme kapasitesi üzerinde büyük bir etkiye sahiptir.
“Diğer herkesle aynıysan bunu fark etmene gerek olmaz.” dedi. “Ancak aynı değilsen farkına varıyorsun.”
İnsanların suçsuz olduğunu kabul etmek istiyorum… Onları suçsuz kabul etmeyince hangi noktada acımasız olmaya başlarsın?
Okur Takip Önerileri
Genç ve entelektüel bir 21. yüzyıl kadınıydı ve dünya onun içinde gelişeceği istiridyesiydi.
Bunun aşk olup olmadığı sorusunu orataya attım. Bana aşk gibi görünmüyordu. Bence aşk Isabel’i kendisinin olmak istediği versiyonu yapar, mutluluk getirirdi.
Hepimiz acı çekiyoruz ama mağdur olarak kalmayı sürdürmek bir tercih meselesi.
İlgi görememek, dayak yemek veya yüzüne bağırılmaktan daha acı vericidir, çünkü bunlar hiç değilse kişide var olduğu hissi bırakır.
Arzularımızı bizim için en iyi olanla uyuşturabilirsek, hayatımızın çok daha mutlu ve kolay geçeceğini hepimiz biliriz, ama karar verme işi çoğu defa rasyonel bir süreç olmaz.
“Nereden geldiğimize ve nasıl bir geleceğe gittiğimize dikkat edersek en iyi kararları verebiliriz-büyükanne büyükbabamıza, ebeveynlerimize ve torunlarımıza ne borçluyuz?”
Her türlü sevgi, üzerinde çalışmayı ve ateşli bir adanmışlığı gerektirir.
Dürüst bir anlaşmazlığı yakınlık takip edebilir ve belki de tarafların kendilerini daha az ham hissetmesi için zaman tanır. Asıl önemli olan hiçbir zaman argüman değil, onun onarıcı kapasitesidir.