Bilirsin, bazı insanlar içlerinde bir parça geceyle dünyaya gelirler ve bu boşluk ne güzel yiyeceklerle ne de dünyadaki tüm gün ışığıyla doldurulamaz. O boşluktan kurtulmak mümkün olmadığı için, bazı günler içimizden rüzgâr geçmiş gibi uyanırız ve buna o çocuk gibi katlanmaktan başka çaremiz yoktur.
Anahtar bu, değil mi? Karanlığın her zaman var olacağını bilmek ama bununla yüzleşmeyi, başa çıkmayı seçmek... Önemli olan bu. Tüketmesine izin vermemek.
"Seni içten dışa doğru canlı canlı yiyen şeyle yüzleşmek on yıl sürecekse , hiç durma. Yirmi yıla ihtiyacın varsa, o da sorun değil."
Okur Takip Önerileri
"Gücün bir şarkı ve duymak için çok ama çok uzun zamandır beklediğim bir şarkı Nesta."
Hayat nefret ederek, nefreti hissedip dünyaya yayarak boşa harcanamayacak kadar kısaydı, bir ölümsüz için bile.
Tamlin tepemde durmuş bana bakıyordu. O yeşil gözlerde ne olduğunu çıkaramadığım bir duygu çağlıyordu.
"Mutlu ol, Feyre," dedi usulca.
Ve son ışık çekirdeğini Rhysand'ın üzerine bıraktı.
" Ve gördüğüm şeyi," dedim, Oymacı tek elini havaya kaldırırken. " Sanırım — sanırım sevdim. Onu affettim – yani kendimi. Hepsini." Çünkü o anda Suriel'in neyi kastettiğini anlamıştım. Kötü şeylerin beni mahvetmesine ancak ben izin verebilirdim. Sadece ben hepsini sahiplenip kucaklayabilirdim. Ve bunu öğrendiğim anda... Ouroboros bana teslim olmuştu.
Sayfa 672Kitabı okudu
Bir gölgeokuyanla tanışmasaydım, aslolanın içinde doğduğun aile değil, edindiğin aile olduğunu öğrenemezdim. Aslolanın, bütün dünya umudunu kesmeni söylerken bile umut etmek olduğunu bilemezdim.
Sayfa 665Kitabı okudu
Savaş benimle kalacaktı — sona erdikten çok sonra bile. Gittikçe silikleşen ama asla kaybolmayan bir yara izi gibi.
Amren'in kırmızı dudakları geniş, yılansı bir gülümsemeyle aralandı. "Patladığın zaman, kızım, emin ol iki dünyadan da hissedilir"
Belki de şimdi bu yüzden tüm perdeleri açık tutuyordu. Eskiden ışığın bulunduğu yere çöreklenen boşluğu doldurmak için. O eski ışığın yerinde yeller estiği için.
Sayfa 177Kitabı okudu
Hazırım dedi, hazırım artık ve yüreğine korku salacak, feci güzellikte bir meleğin gelip onu kurtarmasını bekledi.
Çirkin olduğunu biliyordu. Yıpranmış olduğunu biliyordu. Hastalıklı olduğunu da. Ama bir garabete dönüştüğünü hiç düşünmemişti. Halbuki dönüşmüştü artık. Hayatının yazgısıydı bu adeta: Her geçen yıl kötüleşecekti, daha mide bulandırıcız daha berbat bir hal alacaktı. Her yıl insan olma hakkı azalacak, gitgide insanlıktan çıkacaktı. Ama artık umursamıyordu, umursayacak hali yoktu.
"Ne yaptıysan yaptın" dedi ona bir gece pansumanını değiştirirken." Hiç kimse böyle bir şeyi hak edemez. Anladın mı beni delikanlı?"
Sayfa 620Kitabı okudu