gϋzι̂∂ε
@gyahim
...Bir yanın kurtulmuşken kendinden...
54 okur puanı
Ağustos 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
"Yıllar gözlerinden hiçbir şeyi eksiltmedi
Ben biraz daha yenildim."
♡Şükrü Erbaş
Biz hepimiz yalnızlıktan yapılmış birer baş dönmesiyiz.
Şimdi neden acı verir eski mutluluğumuz?
Okur Takip Önerileri
İnsan konuşmadan da anlaşılmak ister. Sevdiğimiz insanlardan bunu beklemek çok mu Şehrazat?
Neden yalnızlığımızı birbirimize gösterirken utanırız?
İnsan kendisini sevmeden başkasına dokunabilir mi hiç?
İnsan çocukluğundan yeni bir soluk almadan acısına katlanabilir mi?
Çocuklar merhameti öğrenecek bir canlı bulamıyordu.
Tevazu bitti. İncelik bitti. Hatıra bitti. Gönül bitti. Şarkı bitti.
Bir aynalar pazarı ki,yaşıyoruz işte...
...gövdemizde çiçeklenen ne varsa,kalbimizde yaprak dökmektedir aynı anda. Zaman hüzündür...
Dünya, insanlardan yapılmış bir yalnızlıktı da bunu anlamak için akşam ve yağmur gerekiyordu. Bir de, içeriye de dışarıya da aynı solgunlukla bakan boyasız bir pencere. Herkes birbirine bakarak kendi mutsuzluğunu seviyordu. Evlerden bir "bulantı cenazesi" olarak çıkanlar,iki başlı bir korkuyla evlerine koşuyorlardı.
"Biçim veremediğimiz şeylerin biçimini almak" yeni zamanın ruhu oluyor. Giderek her şey bir kötülük kaynağına dönüşüyor.
Yalnızlık her yerden ses veriyor. Bunaldım diyorum,herkes biraz daha kabuğunun içinde. Bir elim ötekinde çırpınıyor. İnsanın yalnız ağlaması ne kadar acıymış.
Şimdi dünya herkesten yapılmış bir gönül yorgunluğu. Şimdi dünya soğuk. İnsan büyüdükçe bir bir ayrılıyormuş sevdiklerinden.