Gözde Nur Ünal
@gzdnr_unl
İktisat
Ordu Üniversitesi
14 Haziran 1995
157 okur puanı
Nisan 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Sabitlenmiş gönderi
Mesaj istek kutusundaki mesajlara toplu bir cevap yazma gereksinimi duydum sonradan engellemek istemediğim için buradan yazıyorum.
Şu an okuduğum kitap “Seyir” kitabı o yüzden seyir kitabını okudum mu diye sormayın lütfen. Okuduğum kitabı tavsiye ederim. Şu ana kadar okuduğum yere kadar beğendim tüm yerleri paylaştım bu da insanın kendini kitap da bulduğunu gösterir. Akıcı bir kitap ağır bir dili yok.
Simyacı kitabından memnun olup olmadığım sorulmuş çok severek okuduğum bir kitap eğer kendinizde bir şey eksik hissediyorsanız ya da bir bataklığın içinde görüyorsanız kendinizi bu kitabı okumanızı tavsiye ederim. Çünkü insan hayallerin ne için var olduğunu dünyanın yaşadığın ve doğduğun yerden ibaret olmadığını öğrenmeye açık insanın bir yere bağlı kalamayacağını gösteriyor.
Son olarak da topluca “Merhaba” diyen herkese merhaba diyorum.
Akciğer nakli- paylaşım desteği rica üzerine
Gözlerimi hastanede açtığımdan bu zamana kadar ameliyatlarımı olup her şeye rağmen göğüs gerdim. 10 yılı aşkındır bu sayfayı yönetiyorum. Ben; Uğur Durmuş. Henüz 27 yaşındayım. İnsanlara yıllardır, Organ Bağışının önemini vurguladım, farkındalık artırdım. Sayemde binlerce kişi Organ Bağışçısı oldu. Hastalığım ilerlediği bu süre zarfında akciğer
Zuhal Olcay- Yine Aşk Var
İyi geceler 🌙🎶🎶
Vurulur, gönül dediğin bir kuş, kaçamam
Mazim bu kadarmış, bozdurup harcayamam
Değeri var her şeyin altından, satamam
Ben unuttum dünü, geçmişle yatamam
Yine akşam, yanıyor, yansın sigaram
Yine aşk var, dönüyor, dönsün dünyam
Yine akşam, yanıyor, yansın sigaram
Yine aşk var, dönüyor, dönsün dünyam
İstemem, ziyaret etme kalbimi
Okur Takip Önerileri
“Sence acılar da kirler gibi yıkanınca geçer mi? Ben çok ağladım… Çok fazla… Yıkamış mıdır kaderimi gözyaşlarım?”
“Ölü toprağında yeşermiş çiçek gibiyim. Ne koparmaya kıyılan, ne sevilmeye değer gören…” İçlendim. Ve birden, öyle apansız, “Sence gemiler bizi alır mı? diye sordum zamansız.
Yıldızlar kadar uzak, çöl çiçeği kadar yalnız kalmayacaktı artık umut.
Ey rüzgar esip durma…
Mazinin kokusu geliyor genzime, durup durup burnumun direğini sızlatıyorsun yâr diye…
Ama şimdi susmuyor içimdeki isyankar yanım, susmuyor içimde acıyan yaram, susmuyor direncime vurulan son darbem.
Herkes benden daha iyi biliyor sanki geleceğimi, istediğimi, yaşayacağımı ve çekeceğim çileyi… Onlar konuştu, ben ne kadar susulacaksa o kadar sustum!
Ne zaman yaram var desem, herkes tuzlusunu biberini kapıp yanıma koştu… Herkes hükmetti hayatıma, bir ben durdum, sustum ve küstüm… Gözleri açılmamış bir kuzu, nasıl başa çıkabilirdi kocaman kurtlar dünyasında, ben de yenildim, ben de korkuyla duruldum.
Herkes konuştu hayatım hakkında, herkes bir parmak zehir çaldı kanayan yarama, bir ben sustum!
Yıllar savurdukça gençliğimi… Yaşlanan ruhumda isyanlara yeniliyor gelecek.
Yaş geçtikçe, daha farklı mı bakar oluyor insan hayata? Daha olgun, daha cesur ve daha dimdik…
Artık kelimelerim gözyaşı olup akmaktan yoruldu hecelere, mısralarımın boynunu bükük bırakmak gelmemişti hiçbir hecede ama bu gece hepsini daracığına çektim. Bugün herkes isyankar… Bu gece yarısında canım seni özledi diye isyan eden kalp atışlarımı yazmayı reddediyor kalemim.
Herkesin konuştuğu bir dünyada, ben susmayı keşfettim. Fakat nedense şimdi yoruldum.
Bilirim, bu sayfalar herkeste başka canlanır…
Her harf başka kalemde farklı can bulur…
Herkes konuştuğunu yazar, mutluluklarını ya da heyecanını…
Bense sustuklarımı döküyorum kağıtlara…
Adı Günlük, taşıdığı yük ömürlük…