İnsan, kendini kuşatan yapay oluşları, put bildiği, put haline getirilmiş fikirleri kafasından kovabildiğinde, yeniden muktedir insana dönüşmenin yolunu açabilir. Değilse, hurmadan putlar karşısında bile acze düşer.
Çorak arazi, ancak hakikati kabul etmekten kendini müstağni sayanlar içindir, insan, Rabbine dönmek için çabalar da, bazıları bunun için çabaladığını bilmez. Kendini, bu hakikati bilmekten müstağni sayar. O, her şeyi, kendi nefsi ile bu dünya arasında olup biten bir alışverişten ibaret sanır. Bu yüzdendir ki o, kendi yörüngesinde dönüp duran fakat bir türlü güneşe ulaşamayan dünyaya benzer. Hakikate ulaşacak döşenmiş bir yol varken, bu insan kendi kısır niyetinin yörüngesinin cazibesi içindedir.