İlk okumaya başladığımda biraz sıkıldığımı itiraf etmeliyim. Çünkü şu sıralar polisiye/cinayet okumaktan artık olay örgülerinin akıcılığına o kadar alışmışım ki önce bi yadırgadım. Ama sonraları özellikle Momo karakterini sevmeye başladım. Onları sadece içten bir şekilde dinleyerek bile insanlar üzerindeki etkisi beni de çok etkiledi. Dumanlı adamlar metaforunu da çok sevdim. Birçok şeye benzettim günümüzde özellikle çok sık karşılaşılan bir durum bu zamanın kıymetini bilememek.. Sözün özü hala etkisindeyim.. Ben de güzel çiçeğime umarım iyi bakarım..
