Hanife Kolak
@haniffe
Hacettepe Üniversitesi-PDR
Antalya
19 Mayıs
23 okur puanı
Mayıs 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Bir insanın acı çekmesi, boş bir odadaki gazın davranışına benzer. Boş bir odaya belli bir miktarda gaz verildiği zaman, oda ne kadar büyük olursa olsun, gaz odanın tamamına yayılır. Ne kadar küçük ya da büyük olursa olsun, acı da insanın ruhuna ve bilincine tamamen yayılır. Dolayısıyla insanın çektiği acının "büyüklüğü" kesinlikle görecelidir.
Onlarla okula devam etmenin çok zor olduğunu biz de fark ettik. Bazen "Yallah çayıra!" demek istediğimiz oluyordu; fakat gitmiş olsalardı okul, okulluktan çıkacak ve sağlıklı olanları tedavi eden, hastaları ise kapı dışarı eden bir hastaneye benzeyecek; insanlar arasındaki ayrımı geri dönülemez biçimde derinleştiren bir araca dönüşecekti.
....
İnsanlar arasında farklılık yaratacak bir araç olmaktansa deli yerine konmak bin kere daha iyidir.
Okur Takip Önerileri
Öğretmenler bu tablonun, tarafsızlıklarına ve adaletlerine bir hakaret olduğunu söylediler. Şiddetle itiraz eden öğretmenlerden biri, öğrencilerin ailevi durumlarına göre ayrım yapmadığını ve asla yapmayı da düşünmediğini söylüyordu: "Bir ödev dört dörtlükse veririm diyordu." diyordu. Zavallı, kendisinde kınadığımız tarafın bu olduğunu anlayamıyordu; çünkü bu dünyada eşit olmayanlara eşit davranmaktan başka haksızlık yoktur...
Gerçek: İnsanın özleyebileceği nihai ve en yüksek hedef, sevgidir. O anda, insan şiirinin ve insan düşünce ve inancının vermesi gereken gizin anlamını kavradım: İnsanın sevgiyle ve sevgi içinde kurtuluşu. Dünyada hiç bir şeyi kalmayan bir insanın, kısa bir an için de olsa, sevdiği insana ilişkin düşüncelerle ne kadar mutlu olabileceğini anladım.
Gerçekten güçlü bir insan çaresizliği yaşamış olan ve bazen çaresiz kalabileceğini bilen bir kişidir; dolayısıyla başkalarını aşağılayarak gücünü sergilemeye ihtiyacı yoktur.
Çocukluğumuzun duyguları "yaşanabilir" olduktan sonra bize yabancı ve düşman değildir; tanıdıktır, yakındır ve yanılsamalar hapishanesinin duvarları ardında gizli kalmalarına gerek yoktur... Belki daha önce "sapıtmıştık", fakat şimdi bizi kimin neyin saptırdığını biliriz. Bunu bildiğimiz zaman da bağımlılığımızdan ve -en sonunda- eski acılarımızdan kurtuluruz.
Küçükler çok benzeşirler: Korku ile acının derinleştirdiği anlayışlı gözler, yaşlarına nispetle ağır tecrübelerin kırıştırdığı ve soldurduğu mânâlı yüzler, tahammülüm düşürdüğü başlar ve ümit...
Sayfa 8Kitabı okudu
