Sevdamızı duyunca aynalar coştu bugün Hayalimde efsunlu yüzün bir hoştu bugün Seni gören ağaçlar, kuşlar sarhoştu bugün
Söyle, niye penceren yine bomboştu bugün
Hilale dönünce soylu kaşların
Güneş doğar, dedim, belki yarına
Gönlümün maviliği gitmesin gökyüzünden
Kuşların gülücüğü eksilmesin yüzünden
Okur Takip Önerileri
Pişmanlık ve hüzün hep yığın yığın Bahçesi harabe tüm insanlığın...
Sonu hüsranla biten rüyalara vurgunum Ölü bir nehir gibi zavalıyım, durgunum
Yıldızları gül diye kondursam da yakana Bir anlık sevgin için ağlasam kana kana
Gülümse de ruhumun gözyaşları kurusun
Kapısında bekleme, yüreğime gir, ısın...
Benden anlamadın, şiirden anla
Senin gülüşünle yaşadığımı
Akşamı ettiğim senden kalanla
Sabaha seninle başladığımı
Benden anlamadın, şiirden anla
Demek ki beni bir türlü sevemiyordu. Hakkı vardı. Beni hayatımda hiç, hiç kimse sevmemişti.
Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, gene aynı şekilde, fakat her şeyden habersiz, yaşayıp gidecektim. Sen bana dünyada başka bir hayatın da mevcut olduğunu, benim bir de ruhum bulunduğunu öğrettin.
"Hep yazmak istiyorum. Ama ne lüzumu var? Bu kadar yazdım da ne oldu? Her şeyi, her şeyi, bilhassa ruhumu hiç bulunmayacak yerlere saklamalı..."
Hayatta en güvendiğim insana karşı duyduğum bu kırgınlık adeta bütün insanlara dağılmıştı. Çünkü o benim için bütün insanlığın timsaliydi.