metin korkmaz
@hayata_gulumse
İçimiz hep bir hoşçakal ülkesi...
üniverste
muş
adana
135 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Bir kenti tanımanın en bildik yollarından biri de insanların orada nasıl çalıştığına, nasıl sevdiğine ve nasıl öldüğüne bakmaktır.
Her şeyin bir çaresi vardır. Fakat insan bozuldu mu, bunun çaresi yoktur.
Kendi kendime, biz gurbetin insanlarıyız, diyorum. Mesafelerin terbiye ettiği insanlar.
Okur Takip Önerileri
En büyük acıların dahi bir gün biteceğini düşünmek insanı rahatlatıyordu.
Sabahları uyandığında hayatta olmanın, sevmenin, mutlu olmanın ve düşünmenin nasıl bir ayrıcalık olduğunu düşün.
Çünkü insanın çekileceği en güzel yer kendi içidir...
Ben seni severim belki de rabbim buna hazır değil herşeyin güzelini sever o, ideal birliktelikler ister seninle benim yan yana oturacağımız çekyata ne ilahi adalet sığar ne de diyalektik içime çöreklenmiş sığ bir sığır var benim ben seni severim sevmesine de iş çıkarmasana şimdi ne gerek var güzelim
Sen, rüyalarımda üzerine binip dolaşmaya kıyamadığım atlar kadar güzelsin.
Bir örümcek, sevişirken seviştiği dişinin kendisini yemesine razı oluyor. O nasıl korkunç bir haz olmalı ki karşılığında hayatını veriyor. Karşılığında hayatını verebileceğin kadar büyük bir haz...büyük bir istek...büyük bir tutku...
Ve siz, ölümü önemsizleştiren bir haz yaşadınız mı? Ölürken güzelleşen ağaçlar, sevişirken ölen örümcekler, bir aşk için bütün hayatını yakan insanlar var bu tabiatta hangisine imrenmeliyiz?
Size, ölüme hiç aldırmadan, ölüm gibi bakan birini gördünüz mü?
Sevilmeyen, kederli çocuklar senfonisiydik biz.
Bir kere mutsuzluk nehrine düştün mü çıkması zordur. Bilirim o suları, oralarda yıkandım.
Eğer aynaya yılda yalnızca bir kez baksaydık...öyle çok günah çizgisi görecektik ki yüzümüzde...
Eğer aynaya yılda sadece bir kez baksaydık...belki de unutmak mümkün olmayacaktı.