“Hücreme Kurân-i Kerîm sokmamı engellediler. Otuz yıldan beri Kurân’ı ezberlediğimi ve içimde sakladığımı unuttular. Sadece elime alıp dokunmak istedim.”
Cahit Zarifoğlu son görüşmelerimizden birinde, yalnız kaldığımız bir anda elimi tuttu sıktı ve “Erdem kırlarda çiçekler bensiz açacak artık” dedi. Ne demek istediğini anlamadım.
Ertesi gün ölüm haberini aldık...
Bir adam Ebû Hüreyre’ye gelerek : “Takva nedir?” dedi. Ebû Hüreyre : “Dikenli bir yola girdin mi?” diye sordu. Adam : “Evet.” dedi. Ebû Hüreyre de : “Nasıl yol aldın?” diye devam etti. Adam : “Dikeni gördüğüm zaman ondan uzaklaştım veya onun üstünden atladım ve ondan uzak durdum.” dedi. Ebû Hüreyre: “İşte takva budur.” dedi.