HİLAL AYAZOĞLU
@hilalayazoglu
"Değmez bu yangın yeri, avuç açmaya değmez."
20 okur puanı
Ocak 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
"ebeveynler duyguların ne iyi ne kötü, ne geçerli ne de geçersiz olduğunu çocuklarının anlamalarını sağlamalıdır. Onlar sadece vardır. Sinirli ya da üzgün olmakta veya bir şeyi parçalamak isteyecek kadar öfkeli hissetmekte sorun yoktur. Ancak bir şeyi parçalayacak gibi hissetmekte bir sorun olmadığını söylemek gerçekte bunu yapmanın iyi bir şey olduğu anlamına gelmez. Yani, davranışlarımızın kabul edilebilir ya da edilemez olduğunu belirleyen şey, hislerimizin sonucunda yaptıklarımızdır.
Çocuklarımızdan (kişisel içgörüye başvurarak) kendi duygularını düşünmelerini ve başkasının belirli bir durumu nasıl deneyimlediğini(empati kurarak) hayal etmelerini istediğimizde akılgözünü geliştirmelelerini sağlarız.
Çocuklarımızla etkileşim kurmak ya da olumsuz duygular hissederken yanlarında olmak istemediğimiz mesajını farkında olmadan iletiriz. Bu aslında, "Böyle hissetmeni kabul etmeyeceğim. Dünyayı nasıl deneyimlediğinle ilgilenmiyorum." demek gibidir. Bir çocuğu görünmez, gizli ve bağlantısız hissettirmenin bir yoludur.
Okur Takip Önerileri
Çocuklarımıza nasıl hissedip hissetmeyeceklerini söylediğimizde onların deneyimlerini önemsiz kılarız.
Duygularından kaynaklanan davranışı sevelim ya da sevmeyelim onların kendilerini onaylanmış hissetmelerini ve bu şiddetli duyguların ortasında yanlarında olduğumuzu anlamalarını isteriz.
Yalnızca çocuğumuzun davranışına(dış dünyasına) bakıp o davranışın arkasındaki nedenleri(iç dünyasını) görmezden gelirsek nedene değil, sadece belirtilere odaklanmış oluruz. Yalnızca belirtileri düşünürsek bu belirtilere tekrar tekrar müdahale etmek zorunda kalırız.
Çocuklara her zaman istedikleri verildiğinde esneklik kazanma ve önemli hayat dersleri öğrenme fırsatlarını kaybederler: doyumun gecikmesi, bir şey için çalışmak zorunda olmak, hayal kırıklığıyla baş etmek. Minnet duygusunun aksine hak ettiğini düşünme çocuğun gelecekteki ilişkilerini etkileyebilir.
Tıpkı çocuklarımızın, fiziksel anlamda yaralandıklarında onların yanında olmamızı, onları teskin etmemizi istemeleri gibi duygusal anlamda da acı çekerlerken de aynı şeye ihtiyaç duyarlar. Sakin, sevecen ve korumacı olmamızı isterler. Bağlantı kurmamıza ihtiyaç duyarlar.
olumsuz davranışların başlangıcını ne kadar gözlemleyebilir ve önleyebilirseniz, ortalığı hem dağınıklık hem de duygu anlamında toparlamanız için o kadar az zaman gerekir, çocuğunuz ve siz eğlenmek için daha fazla zaman bulursunuz.
çocuklar yaramazlık yaparak bize gerçekte neye ihtiyaç duyduklarını, henüz gelişmemiş ya da alıştırma yapmaları gereken belirli becerileri iletirler.
Çocuğa üst beynini kullanma deneyimini her sunduğumuzda daha da güçlenip gelişir. Ona iç görüsünü geliştirecek sorular sorduğumuzda algılaması daha güçlü olur.
"iyi" ya da "mutlu" olduğunda ilişkili olacağınız fakat öyle olmadığında sevginizi ve sıcaklığınızı ondan çekeceğiniz mesajını vermek istemezsiniz.
Çocuğumuz bizi duyup söylediklerimizi tamamen anlayabilsin diye onunla bağlantı kurup sakinleşmesine yardımcı olduğumuzda, onu daha uygun bir davranışa yönlendirebilir ve kendisiyle başa çıkmada daha iyi bir yol bulmasını sağlayabiliriz
çocuklarımızla ilişkimiz yaptığımız her şeyin merkezinde olmalıdır. Bağlantı, dikkatimizi çocuklarımıza verdiğimiz, onları dinleyecek kadar onlara saygı duyduğumuz, sorun çözmeye yönelik katkılarına değer verdiğimiz ve davranış şekillerini beğensek de beğenmesek de onların yanında olarak onlarla iletişim kurduğumuz anlamına gelir.
çocuklar etki eder, ebeveynler tepki verir, sonra da çocuklar tepki verir. Çalkala, köpürt, tekrarla.