hira
@hiraeeth
lütfen tanrım;
yarsın ışık katılaşmış ruhumu görünmez bir bıçak gibi,
öldürsün geceyi.
26 okur puanı
Mayıs 2021 tarihinde katıldı
kimse bizim çektiğimiz acıları gerçekten bilmiyor. kim bilir büyüdüğümüzde, şimdiki acılarımızı ve üzüntülerimizi saçma bir şeymiş gibi hatırlayacağız belki. ama yetişkin olana kadarki bu uzun ve can sıkıcı dönemi nasıl yaşamamız gerekiyor? bunu kimse söylemiyor.
Sayfa 50
neden acı çekiyorum, endişeleniyorum, yalnız hissediyorum, üzgünüm falan diyorum acaba? hissettiklerimi çok iyi biliyorum ama onları tanımlayacak tek bir isim, sıfat söyleyemiyorum. sadece kaygılanıp duruyorum, en sonunda da öfkeden kudurup gözüm dönüyor.
Sayfa 48
içimden hep annem için endişelenip iyi bir kız olmak istiyorum diye geçiriyorum ama hareketlerim ve kelimelerimde ortaya çıkan ben, bencil bir çocuktan başka bir şey değil. hem bu aralar çocuklarınki gibi saf ve güzel taraflarım bile yok. kirli ve utandırıcı şeyler var sadece.
Sayfa 48
Okur Takip Önerileri
annem de ben de aynı zayıf insanlarız.
Sayfa 48
artık yaşamak için bir nedenim yokmuş gibi hissedip mahvoluyorum.
Sayfa 44
şuradan şuraya kadar gibi açıkça çabanın sınırları konulmuş olsaydı, ne kadar da rahat olurdum. keskin, sert sınırlar koyulsa, aksine minnet duyardım.
Sayfa 41
ölecek kadar yorgun ve kasvetli hissediyorum. bütün çabalarım doyum noktasına ulaşmış. artık ne olursa, nasıl olursa olsun umurumda değil.
Sayfa 37
annemin tam olarak beklentilerini karşılayan, iyi bir kız olmak istiyorum ama sırf onun gönlünü hoş tutmak için böyle davranmak da yanlış geliyor.
Sayfa 35
ama biraz büyüyünce en çok kendimden rahatsız olmaya başladım ve ayrıcalıklarım ben farkına varmadan kaybolup gidince, öylece ortalıkta kaldım. çok kötü, berbat bir şey. artık hiçbir şekilde birilerine şımaramıyor ve sürekli düşünüp duruyorum. bir sürü acı veren, zor şey var.
Sayfa 34
gözyaşlarım dökülecek kadar, "herkesi sevmek istiyorum," diye düşündüm.
Sayfa 31
çimenlere oturduğumda şimdiye kadarki uçarı halim pat diye kaybolurken bir anda ciddileştim. sonra son zamanlardaki halimi sessizce ve yavaş yavaş düşündüm, bu aralar neden böyleydim? neden bu kadar endişeliydim acaba? hep bir şeylerden korkuyorum. geçenlerde de biri, "giderek herkes gibi alelade biri oluyorsun," demişti.
belki de öyledir. ama gerçekten bana bir şeyler oldu. sıkıcı biri oldum. bu saçmalık. zayıf, güçsüz birine dönüştüm.
Sayfa 30
anlamsız, kibirli duruşu, soyut yaşam biçimini küçümserdim. bunun sadece duygusal bir saçmalık olduğunu anladığımda yine düşüncelere dalıyorum - keşke daha fazla hırsım olsa diye düşünüp içimde mevcut olan tüm çelişkiler hakkında sızlanarak günlük hayatımın anlamsızlığına kafa yoruyorum.
Sayfa 27