İnsan affedince her şeyi unutur.Ama sadece unutursa çoğu zaman sonradan o şeyler tekrar su yüzüne çıkar.
"Ağlarsam ayıp olur mu?"
"Ağlamak asla ayıp değildir,sersem.Niye ki?"
"Bilmem,henüz alışamadım.İçimdeki kafes bomboş kaldı sanki..."
Kimi insanların ölmesi ne kolaydı.Lanet bir trenin gelmesi yetiyordu.Benimse gökyüzüne gitmem ne kadar zordu. Gitmeyeyim diye herkes bacaklarıma yapışmıştı.
Okur Takip Önerileri
Ama şurama yerleşmiş öyle bir acı var ki,
onun içimi yakması,gözyaşlarının boğmasıdan beter.
Bazen çocukları bizim gerçek addettiğimiz dünyadan ayıran sadece incecik bir perdedir ve rastlantısal bir rüzgârla açılıverir.
