İlhamsız Yazar
@ilhamsiz_yazar
Yazmak... Her şey bu kelimede saklı.
8 okur puanı
Aralık 2020 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
Yapmacık olup sevilmektense, kendim olup nefret edilmeyi tercih ederim.
Eve geldiler. Annesi ve babası Joe’ye odasına çıkmasını söyledikten sonra sessizce konuşmaya başladılar. Bayan Brown “Galiba taşınmamız gerek. Biz, biz ne yapacağız?” Bay Brown “Canım sakin ol bir… bir şey buluruz. Ama önce Joe’yle konuşmamız lazım. Neredeyse 8 yıldır gitar çalıyor. Bu… bu mümkün değil. O gerçekten iyi, hayatım. Bunu gördük. İşin
"Bütün bunlara dayanmak zorunda mıyım? İşte buna gelemem!"
Poirot alayla, "Sizi anlıyorum," diye cevap verdi. "Özellikle şimdiye kadar bir şeye katlanmak zorunda kalmamışsınız."
Okur Takip Önerileri
1. Bölüm
Herkese merhaba kitap yazmaya başladım. Bölüm bölüm yayınlayacağım. Bu da birinci bölüm. Eğer severseniz yorum yapıp beğenin ki okuma istediğinizi anlayayım ;)
İyi okumalarr
Kendini gitarına adamış, İngiltere’deki profesyonel müzik okuluna gitmek için günün neredeyse 6 saatini gitar çalarak geçiren Joe’nun annesi daha çok ünlenmemiş bir şarkıcı, babası ise müzisyendi. Oğullarının başarılı olmasını her şeyden çok istiyorlardı. Aksine, insanlar onları yargılayacak ve oğullarının bu başarısızlığıyla dalga geçeceklerdi. Hayır, böyle bir şey olmazdı. Büyükannesi ve büyükbabasının annelerinin ve babalarının bu okulda okumaya başlamasıyla beraber ailelerindeki herkes bu okulda okumuştu. Ve sıra Joe’daydı. Seçme günü geldiğinde 3 kez kusmuş, midesi deli gibi bulanmış ve başı ağrımıştı. Ve şimdi kaderini belirleyecek olan sahnede, iki kadın ve bir erkek jürinin önünde duruyordu. Sandalyeye oturdu ve gitarını aldı. Elleri deli gibi titriyordu. Bu nedenle çalmaya başladığında sesler düzgün çıkmadı. Daha çalmaya başlayalı yirmi saniye olmuştu ki, jüriler “Tamam, bu kadar yeterli.” dedi. Joe üzgün bir şekilde sahneden indi. Annesi ve babası ise hayal kırıklığına uğramış bir şekilde başlarını sallıyorlardı. Şimdi akrabalara ne diyeceklerdi. Joe mahcup bir şekilde “Özür dilerim.” dedi. Annesi ise sinirli bir şekilde “Bunu evde konuşacağız” dedi. Arabaya bindiler, kimseden çıt çıkmıyordu.
Bilge insanlar konuşurlar çünkü söyleyecek bir şeyleri vardır. Aptal insanlar konuşurlar çünkü bir şey söylemek zorundadırlar.
Başkalarının yolunda yürüyenler, ayak izi bırakmazlar.
Merhaba Binkitap, hoşbuldum...
Herkese selam öncelikle uzun zamandır buralarda yoktum. Neredeyse bir yıl olmuş. Ama artık aktifliğimi geri kazanıcam. Bu olmadığım dönemde o kadar şey yazıp, okudum ki... Hoşgelmişim.