ilker gültepe
@ilkergltepe
Kim ölü bir ağacı saklar ki ?
“Yazdıklarım sadece bana aittir. Kendimi alıntıladığım bir zamanlarımdayım”
İstanbul
3 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
“..ve ben aklımı soyup, bedeninin uçurumlarına atıyordum her gece ve her geçen gecene dokunuyordum..”
Aklımı tırmalıyor gece içerisine çöken, duvarda asılı akrep ile yelkovanın birbirini kovalaması. Birbirlerini bu kadar mı seviyorlar. Yoksa birbirlerine olan “bu kadar” nefretten mi kaçıyorlar? Zımpara gibi düşüncelerimin tozunu attırıyorlar.. izleri üzerime dökülüyor. Zamanın kancası göğsüme bağlı. Geçmiş ile gelecek arasında asılı kalmış “şimdimde” parçalayarak çekiyor beni. Bir yarım yetim. Yarınım yok. Dünüm bugünüme sımsıkı bağlı...
“Mecruriyetler içerisindeki “vâr” olma eylemimi, her gün yok olarak yaşıyorum”
Okur Takip Önerileri
Kalbinden ‘yaş’ gelir mi ki insanın ?
Yada gelir mi ‘yaş’lılık zamanla kalbine ?
Ölü bir ağacı kalbinde mi yaşatıyorsun sen yoksa ?
Kimsin sen ?
“zamanın” dokunduğu günlerden biri..
“göğsüne” yapışan insanlardan biri..
“değdiği” günlerden biri..
“küçük bir” tebessümün arkasına sığınmış ince bir acı gibi..
“ince”.. keskin.. açık..
soluksuz..
baharsız...
“Seni tanıdım.. bir şehir oldum sonra.. yağmurları gözledim hep..”
“Ağlamıyorsun artık özlerken; bugünlerine karışan hatıralarına. Her gün bir parçasını giyiyorsun üzerine.”
“Zaman bizi küle çevirdi. Dokundukça izi kaldı. Griye çaldık..”
“Uçurtmalar bağlıyorum göğsüme, bir rüzgara dolanıyorum, fersah fersah uçsuzlara, bucaksızlara yol ediniyorum. Bir kıyı kasabası arıyorum. Uzun soluklu bir nokta koyabilmek için kendime.”
Sana ulaşmak; poyrazda süzülen bir tüy tanesini avuçlamak kadar uzaktı..
