Bir necip fazıl dizesinde buluyorum kendimi;
''Ben de bir insanım.
Hiçbir fevkaladeliğim yok.
Bir kadere bağlıyım.
Birtakım zaaflarla doluyum.
Belki herkesten daha zayıf.."
Ne zaman ki üzerime çaresizliğin ağır yorgunluğu çöker işte o zaman Atilla İlhan'ın şu dizelerini getiririm aklıma :
'' Bunca yıl sönmemiş umudum,
Nisan değilse Mayıs,
Perşembe değilse pazar...''