Işıl Erdoğan
@isilllerdogan
İstanbul
37 okur puanı
Haziran 2022 tarihinde katıldı
Okur Takip Önerileri
Yarın her şey değişecek, yarın. Birdenbire anlar ki yarın da böyle olacaktır, öbür gün de, tüm öteki günler de. Ve bu çaresiz buluş ezer onu. İşte böyle düşünce öldürür insanı. Bunlara katlanamadığı için öldürür insan kendini ya da gençse, tümceler kurar.
Logoterapi, danışanın kendi sorumluluklarının tam olarak farkına varmasını sağlar ve bu yüzden de bu sorumluğun ne olduğu, neye veya kime karşı olduğu seçimlerini ona bırakmalıdır. Bu da logoterapiyi, danışana değer yargısı dayatmaya en az yatkın ekol kılar çünkü danışanın yargılama sorumluluğunu doktora bırakmasına hiçbir durumda izin vermez. Bu nedenle de hayatını topluma mı kendi bilincine mi karşı bir sorumluluk olarak yorumlayacağı tamamen danışana kalmıştır ancak hayatlarını kendilerine verilmiş bir görev üzerinden değil, bu görevi ona verenler üzerinden değerlendiren insanlar vardır.
Hayatta her durum, insana bir mücadele alanı ve çözülmesi gereken bir sorun sundukça hayatın anlamı değişebilir. Temel olarak insanın kendine, hayatının anlamının ne olduğunu sormak yerine, bu sorunun muhatabının kendisi olduğunu anlaması gerekir. Herkes hayat tarafından bir sorguya çekilir ve hayatı sadece kendi hayatıyla, kendi sorumluluğuyla cevaplayabilir.
Bir doktorun bu soruyu genelgeçer ifadelerle cevaplayabileceğinden şüpheliyim çünkü hayatın anlamı insandan insana, günden güne ve hatta saatler içinde değişebilir. O yüzden de önemli olan genel olarak hayatın anlamı değil, insanın hayatı- nın verili bir andaki özel anlamıdır. Bu soruyu genelgeçer bir şekilde cevaplamak, bir satranç şampiyonuna şunu sormaya benzer: "Söylesene usta, dünyadaki en iyi hamle nedir?" Bir oyundaki durumdan ve rakibin kişiliğinden bağımsız olarak belirlenebilecek en iyi hamle, hatta iyi hamle diye bir şey yoktur. Aynısı, insan varoluşu için de geçerlidir. Herkes hayatında tamamlanması gereken bir ödevi beraberinde getiren bir iş veya misyonla karşı karşıyadır. Kimsenin yerine başkası geçemez ve kimse hayatını tekrar yaşayamaz. Bu yüzden de herkesin hem görevi hem de bunu yerine getirmek için olanakları özgündür.
Bismarck'ın sözleri geçerli olabilir: "Hayat dişçiye gitmeye benzer. Daha kötüsünün geleceğini düşünürsün ama en kötüsü geride kalmıştır bile."
Spinoza, Etika'da ne der? "Affectus, qui passio est, desinit esse passio simulatque eius claram et distinctam formamus ideam." Yani bize acı veren duygular, onun berrak ve kesin bir resmini çizdiğimiz anda acı olmaktan çıkar.
Sadece geleceğe bakarak yaşayabilmesi insana özgü garipliklerden biridir; sub specie aeternitatis.
