Layya iki
layya yenikapıda ruhunu aramasın
aramasın ruhumu çağdaş harabelerde
onu sonsuzluklara bu tek şiirle asın
ceylanlar avcıları düşürsün yine derde
layyalar doğmaz diye anneler ağlamasın
gülümseyecek layya her kızdaki kederde
hayat bende kaybolan huyunu aramasın
ararsa beni layya başlarsa ağlamaya
parlar mı gökkuşağı boynunda mevsim mevsim
koynunda yalnızlığın şehir kapalı aya
tenimin mendilinde dilim dilim bir isim
ben ki minnacık acun güller fışkıran kaya
alıp gitsem ruhumu tanınmasa cesedim
başlarsa ağlamaya ararsa beni layya
&Kördüğüm
Elim ağır bir yükü giyinmiş gibi
Kurşun alan dağların sesleri kalbimde.
Düşmeye yüz tutmuş bi şehrin
Son kıvılcımları bunlar, asılsa
Eteğinden şeytan kotaran sokaklar
Savunmasız, atlılar köpük ve kan içinde
.
Kadınlar damarlarımdan konuşan köylüler
Kişisel İşler 1.
Direk lafın ortasından başlıyorum. Çok acelem var. Bu yazdığım ilk kitap ve başka da bir kitap yazacağımı sanmıyorum. Derdim yazar olmak değil. İlgilendiğim şey hayatta kalmak. Hayatta kalmak derken bunun besin zincirine paralel bağlanmakla alakası yok. Direk doğrudan vücut bütünlüğümü muhafaza etmeye çalışıyorum. Organlarım
Bu şehirdedir işim gücüm,
Ekmek param.
Fakat bütün bunlara mukabil
Yine budur başka bir şehirdeki
Bir kadın yüzünden
Bıraktığım şehir.
Orhan Veli
Aklımdan yapmak istediğim şeyleri geçirdiğimde bunu ilk fark eden kedim oluyor. İlginçtir ki, düşündüklerimden ne hissettiğimi algılayıp ona göre bana yakın ya da uzak durarak mesaj veriyor kendince. Üzgün olduğum günlerde şirinlik yapmaya, saklambaç oynamaya, kovalamaca oymaya çalışıyor. Hasta olduğumda başımda sabahlıyor. Neşeli olduğumda gözlerinin içi gülüyor. Hatta bir gün çok yoğun çalışırken yanıma gelmiş, “işim var sonra...” dediğimde arkasını dönmüş halde(küsmüş) ve bir saati geçkin o şekilde işlerimi bitirmemi beklediğine şahit olmuştum. Bir defasında da şehir dışında gideceğim için arkadaşıma emanet etmiştim. Benim ismimi duyduğunda gözlerinden yaş geldiğini söyledi arkadaşım. Görüntülü konuştuk beni gördüğünde gerçekten ağlıyordu. Sabaha bütün aile geri dönüp kedimi sakinleştirdik. Bu kadar bağlı olabileceğini hiç düşünmemiştim.
Birkaç defa da bir konuda kararsız kaldığımda laf olsun diye fikrini sordum ya gözlerini kapatarak ya da başını diğer tarafa çevirerek tepki verdi. Bir süre sonra fark ettim ki gözlerini kırptığında onay, başını çevirdiğinde red etmekmiş. Artık başını çevirdiğinde kararımı bir kez daha sorguluyorum. 😇 şimdi minik yakışıklım karnımı doyurup kendisini taramamı bekliyor. Allah’ın sessiz kulları bizlere iyi diyebileceğimiz on adamdan ya da on adamın iyi diyebileceği bir adamdan daha doğru daha dürüst daha sadık.
Hatırımdayken bir de kamu spotu paylaşayım; bu canların bir çoğu kötü şartlarda çoğaltılıp ticareti yapılıyor ya da sokaklarda aç sefil bir halde eziyet görüyor. “Hayvan satın almayalım, can sahiplenelim.” 🌺😻
Tabi ki hayat ucuz bir Amerikan filmi gibi değil.Herkes bugünlerde evine kapandı diye romana ve şiire ya da klasik müziğe merak sarmayacak bi anda.En azından yavaşladık ve belki bu alışkanlığımız olur."Yavaş Şehir" diye isim koyup bi anda onbinlerce insanın akın ettiği,sakinliğini yitiren turistlik kasabalar gibi olmaktan çıkarız.Doğaya ,kendine gelmesi için daha çok şans veririz belki.
BU HAFTA NELER ÖĞRENDİM #10
Atatürk Çanakkale de albay rütbesi aldı Canakkalbaye
Osmanlı döneminde savaş zamanlarında savaş masrafını karşılamak, barış zamanında da bütçe açığını kapatmak için halktan alınan vergidir. Harp için alınana imdadiye-i seferiye, açığı kapatmak için alınana da imdadiye-i hazariye denir.
Türk Beşleri, Necil Kâzım Akses, Hasan Ferit Alnar,
İsim şehir hayvan oynardık akrabalar ve arkadaşlarımızla artık yalnız başımıza candy crysh oynuyoruz.