Jessie Cates
@isimbulmakcokzor
İSTANBUL
13 okur puanı
Nisan 2015 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
WE WOULD NEVER BE
You were made for
Gren grass
Blue tv screens
140 horse power
And
Time consciousness
I was made for
Balloons in all colors
Rainy days
Bumble bees
And
Dry roses
If we would ever have a child
She(ıt has to be a she, cause ı love she babies the most)would be extraordinary
If we would ever meet on the street
But ı wouldnt look in to your eyes
We would never be.
Cause ı was made for bumble bees
And you were for blue tv screens
2.11.1999
If a kid asks where rain comes from, I think a cute thing to tell him is "God is crying." And if he asks why God is crying, another cute thing to tell him is "probably because of something you did." --Jack Handey
Too bad that all the people who really know how to run the country are busy driving taxi cabs and cutting hair.
GEORGE BURNS
Okur Takip Önerileri
Ne uçan balonları kaldı baharın,
Ne sonbaharı topaçların,
Ne Derya ablamın toprak olan yeşil gözleri
Ne kömür gözleri kardan adamın.
Bir ben kaldım
İçimde yaşamaya dair hiçbir şey bırakılmaya…
ÜNİVERSİTE
senelerden üniversitenin ilk yılları.okula ilk adım atışımda ""ben de sonunda üniversiteli oldum,değişecek miyim,buraya alışacak mıyım,hayatımda ilk defa ailemden ayrı bir dam altında uyuyacağım ve de bütün bir sene boyunca ve de tek başıma..off mu desem oh mu desem.konuşsam ağzım büyür mü,korkunç mu ,daha mı mutlu" gibi
hasretli göl
sevgili günnük,
hasretli göl yiyebildin mi sen hiç 7-8 yaşlarındayken?
ben küçükken hani denizkıyısından geçerdi o adam,omuzunda taşıdığı o şeyin ipi,ağır ağır ,bağıra bağıra satardı: hasretli gööööööööööööl hasretli gööööööööööööööööööölllllllll............
hadi pam koş, koş önce kıyıdan yola,sonra karşıya geç, siteye doğru koş,4 kat merdiven çık,çık pam çık...nefes nefese...kapıyı çal,annen yine çamaşır gürültüsünden su şıkırtısından 5.çalışından önce duyamasın kapıyı.çal pam çal,deli gibi çal,tekmele kapıyı
-ne var kızım?
-anne hasretli göl, anne nolur alalım bana da
-hasretli göl mü yine?
-anne çabuk,adam gidiyor ,balkona koş koşş..
Yine yetişemedik, senelerce yetişemedik biz o adama, senelerce yiyemedim hasretli gölden.
sonra vazgeçtim.
Zaten öyle her şeylere heves eder bayılır ölür biter sonra da vazgeçerim..
ne zaman ilk yiyebildin dersen Alaska frigoyu,,tam sekiz sene sonra.13 yaşımda anlayabildim:hasretli göl: Alaska frigoymuş diğer insanlara
hayalimdeki gibi değildi ki tadı artık:(
İZİN GÜNÜNDE UYUMA
Bugün başkalarının içinde dolaşmıyorum. İzin günüm
ama benim içime örümcek girmiş. Ağzım açık uyumaktan şikâyet etme sebebim sadece güzel bir melek gibi görünmediğimden değil. Örümcekler giriyor açık ağzımdan, bütün gün dolaşıp hayallerimi bile karıncalandırıyorlar.
İnsanlar kaç tanrıya inanır? Tanrının insana oranı nedir? Ve
SAYIKLAMA
Gelip gidiyorlar
vızıltılar, telefonlar, kokular
kör olmak çok zor. Dün bütün gün gözkapaklarımın üstü bantlı dolaştım, ne tuvaleti bulabildim, ne yemeği. Her yerim morardı, keşke kör olmasaydım; herkes her şeyin yerini değiştiriyor.
Kahvaltılıkları buzdolabının 4. katına yerleştirmek zorunda olmamak çok güzel
çıktım bir sigara yaktım.
Stop all the clocks, cut off the telephone,
Prevent the dog from barking with a juicy bone,
Silence the pianos and with muffled drum
Bring out the coffin, let the mourners come.
Let aeroplanes circle moaning overhead
Scribbling on the sky the message He Is Dead,
Put crepe bows round the white necks of the public doves,
Let the traffic policemen wear black cotton gloves.
He was my North, my South, my East and West,
My working week and my Sunday rest,
My noon, my midnight, my talk, my song;
I thought that love would last for ever: I was wrong.
The stars are not wanted now: put out every one;
Pack up the moon and dismantle the sun;
Pour away the ocean and sweep up the wood.
For nothing now can ever come to any good.
W.H.AUDEN
GÖRÜNMEZ ALFABE (KADINLARIN ÜLKESİ)
Artık ben de susmayı öğrenmiştim ve öğrendiğim gün hayret etmiştim nasıl olmuş da bunca zaman bu görünmez alfabeyi ezip geçmişim diye.
Susma kapısının eşiğine gelince biraz duraksamışım, betim benzim atmış(öyle diyor içeridekiler). Çünkü içerdeki hiç kimse yabancı değildi bana: annem, ablam, hayalimdeki antika köşe, balkonum, takamadığım küpelerim, gece lambasının loş ışığı, arkası vuran ayakkabım. Herkes, hepsi içerdeydi. Peki, ben niye bu kadar geç kalmışım ki?
İçerde sessiz alfabeyle anlaşıyordu herkes ve dışarı çıkma zamanı gelince birbirlerine göz kırpıp öyle çıkıyorlardı.
dışardaysa ne antika köşe annemi tanıyordu, ne balkonum küpelerimi, ne ben loş ışığı, ne de ayakkabılar ablamı. Garipsemedim. Sırdı bu susma kapısı, sessiz alfabe.
O günden sonra her küçülmede, aşağılamada, utançta üzüntüde o sırra yöneldim loş ışık ve antika köşemle birlikte.
OKUDUĞUM TÜM KİTAPLARA İTAFEN:
iğfal edileli çok zaman oldu cicim canikom çok eskiydi yani çokkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkk
herhalde bi on dört on beş sene önceydi
cokkk eski yani
juliet has left the building
nora has gone to the street
torvald forgot all about her
macideyi hangi ömer bekler kapıda?
hani adını bile bilmeden ömrünü adama sewdasıyla
RÜYA KAHRIM RÜYA ZİNDAN
"rüya bütün çektiğimiz
rüya kahrım rüya zindan" kısmını ve müziğin melodisini seviyorum.
Bazen biri geliyor, konuşmaya başlıyor
diyor da diyor işte
büyüyor sözleri, büyüyor ağzı
Kaç gün kaybetmişim? Ne zaman dalmışım o suyun içine? Ne zaman “tamam, daha fazla nefesimi tutamıyorum” diyip çıkmışım sudan? Evet, hesaba göre 3010 gün kaybetmişim. Daha doğrusu 3010 gün kaybetmek değil de, yaşamamış olmak… 3010 gün yaşamamışım. Peki, o kadar güne yetişebilecek miyim şimdi? 3010 gün boyunca okuma ihtimalimin olduğu kitaplar,
Memet vardı, benim bu mahrumiyet bölgesi tepede tek arkadaşımdı. doğru düzgün yaşıtımız çocuk da yoktu zaten,bi ikimiz işte.kız memet derdim, korkağın tekiydi.
kurbağa yakalamayı, ağaçtan kılıç yapmayı ,ben öğretmiştim ona.ve de karınca beslemeyi ...karıncalarımız vardı yandaki arsada. önce dedim ki: uzun zaman sadece izleyeceğiz ve hangisinin
PERŞEMBE
Otobüs beklerken yaktığım sigara boşa gitti. Okulun arka bahçesinde gizli gizli içtiğimiz sigaranın tadındaydı oysa…
Bana eskiyi hatırlatacak her şeyim var bugün. Gözümü kapasam denizler, dalgalar, yoldan geçen dört kişi, ben balkonda, elimde okuyor gibi göründüğüm kitap, orta oda, uyku, uykusuzluk… Hepsi aklımda.
Uzun paçalı pijamam, kırmızı rujum, uzun saçım, sokak köftecisi… Hepsi yan yana dizilmişler, bakıyorlar Perşembe perşembe…
"günlerden Pazar, yağmur yağıyor. Kalorifer çok yeni daha evimizde, ne Memet Ali yakmaya alışmış, ne biz yanına gidip ısınmaya.
Ablamla orta odadayız, tek ablam, ağzı var dili yok ablam; konuştuğunu hiç hatırlamıyorum.
Ben gözbebeğiyim yine de, erkek çocuk; büyük övünç belgesi gibi duvara asası geliyor herkesin beni, görür görmez" diye
bam telimde parmak izin duruyor
yeni boyanmış bir aşka oturduk
kalkarsak üzerimizde kalacak izi
korsan limanlarda bekliyoruz birbirimizi
omzumuzda mırıldanan güvercinler dahil
aldatıyor bu kahperengi hayat bizi
sarhoş olup zehirliyoruz sırlarını
bu aşkı herkese susmak
şarapsız çalmam kadar ayıp kapını
içimdeki müziğin susması
altındaki tabureyi tekmeleyip kemancının
çalması gibi son notalarını...
Ö.Dirik
JESSIE: I’m going to kill myself, Mama.
MAMA (returning to the sofa): Very funny. Very funny.
JESSIE: I am.
MAMA: You are not! Don’t even say such a thing, Jessie.
JESSIE: How would you know if I didn’t say it? You want it to be a surprise? You’re lying in your bed or maybe you’re just brushing your teeth and you hear this… noise down the hall?
MAMA: Kill yourself.
JESSIE: Shoot myself.
MAMA: It must be time for your medicine.
JESSIE: Took it already.
MAMA: What’s the matter with you?
JESSIE: Not a thing. Feel fine.
MAMA: You feel fine. You're just going to kill yourself.
JESSIE: Waited until I felt good enough, in fact.
MAMA: Don't make jokes, Jessie. I'm too old for jokes.
JESSIE: It's not a joke, Mama. Mama, I know you used to ride the bus. Riding the bus and it's hot and bumpy and crowded and too noisy and more than anything in the world you want to get off and the only reason in the world you don't get off is it's still fifty blocks from where you're going? Well, I can get off right now if I want to, because even if I ride fifty more years and get off then, it's the same place when I step down to it. Whenever I feel like it, I can get off. As soon as I've had enough, it's my stop. I've had enough.
Benim güzel çocukluğumu ahmak bir ayak ezdi.
Asaf Halet Çelebi