Öfkeyi, kızgınlığı, kırgınlığı bırak, kabul et. Verenden ötürü sevmeye sevgiyle devam et. Vardır bir bildiği... Belki vuslat, belki de bir ders. Bilinmez...
O'nun izni olmadan yaprak kıpırdamıyorsa...
Direnç acıtır, kaçmak yorar, öfke aşkın ateşini harlar...
Dönüp dönüp aynı yere geliyorsan, bırak...
Korkmadan, kaçmadan, kızmadan, kırmadan aşka bırak kendini.
Teslim ol...
Seven gönülden sevgi aktıkça, yosun tutmaz.
Kalbe ciladır, ruha şifadır sevgi...
Dua edin onun için, sevgi gönderin, Yaradanın koşulsuz sevgisini gönderin...Aranızda hala devam eden ruhsal bir bağlantı varsa mutlaka hisseder ve ona da şifa olur...
#iyigeceler🌙
Ben bazen, gitmek istiyorum uzaklara
Kaçmak istiyorum bu iklimden,
Belki de kendimden...🌛
Adanmışlık içinde geçmeyen,düz ve manadan kopmuş tutkusuz bir ömür hasta ediyor ruhumu.Bir sevgiye tutunmak, savaşta yaralanmaya benziyor.Kirli kan akıyor, şifa veriyor yara. Ve gözlerimi kapatırken,henüz uyandığım rüyaya tekrar kaçmak için,hissettiğim huzur ölüm anında da var olacaksa neden korkacak mışım?
İnsanlar dan nereye kaçacaksınız?
Trend olan yanlış algı...
İnsanlardan kaçmak..
İnsanlar dan yine insanlara kaçmak zorundasınız...
Robotlar aleminde canımız sıkılır...
Bu uygulamada bile yine insanlarla muhatabız...
Farkında mıyız?
Dağ başına gitsek illa bir insan lazım...Bizim yapamayacağımız işler de....
Sahil kasabasına gitsek...
Markette insan var.
Kasapta insan var..
İnsanın olmadığı,ama insansız sorunların çözülecegi bir galaksi varsa her kese "özel" gidebilirsiniz....
İnsanı, Yeniden anlamlandırarak bir çözüm bulabiliriz .
Canı sıkılmaktan alıkoymak gayreti, ki gafleti de denebilirdi buna, insanın kendini dünyaya râm etme gayretidir esasen.
Son nefeste bütün önceki nefeslerimizin bakiyesi düşer önümüze. Ya bütün nefeslerimiz boyu özlediğimiz öte âlemle nâmütenâhi bir vuslat yaşarız. Ya yatırımı ömür boyu sürmüş olsa da tedavülü o anda bitmiş dünya hisseleriyle oracıkta kalakalırız. Bundan öte sıkıntı yoktur dünyada “can sıkıntısı” üzre olanlara…
Heyhat ki dünyanın bittiği yerde kaçınılmaz sıkıntının hükümranlığı başlayacaktır o ana kadar can sıkıntılarından fellik fellik kaçmayı başaranlara…
İyi insana meselesi olan insan derdik eskiden. Meselesi olan insan ne ola? Meselesi olan insan, gönlüne mukayyet olacak büyüklükte derdi olan insandır.
Dert nedir? Dert, gönlü sızlatan şeydir? Gönül sızlaması nedir? Her bir şeyin insan olmamaya kurgulandığı bir yer ve zamanda insan kalmanın teminatı, sağlamasıdır.
Ne ki canımızı sıkıyor, o bizim dostumuzdur. Ne ki kafamızı yoruyor, o bizim azığımızdır. Ne ki mahzun ediyor bizi, gönül şenliğimizdir.
Ne ki uykularımızı kaçırıyor, kaygımız, endişemiz, kalp güvencemizdir.
Eğlenmeye gelmedik ki biz dünyaya, hayr ile tamam eylenmeye geldik. Söylenmeye değil, sükûn ile arlanmaya geldik. Sürtüne sürtüne eşyaya, dümdüz olmaya geldik. O halde derdimiz meşakkatimiz, meşakkatimiz hakikatimizdir bizim. Derdimizden ayrı düşmek, kendimizden ayrı düşmektir. Derdimizden kaçmak, kendimizden kaçmaktır.
O dert ki canımızı sıkar, sımsıkı sıkar. O can sıkıntısı ki, bizi sımsıkı hakikatte tutar.
Gökhan Özcan
Bu dünyada yediğimiz ekmekler
içtiğimiz sular
dizlerimizdeki bu güç
derimizdeki tad
karşı koymak içindir
kaçmak için değil...
Unutmak kalıyor son kez ve unutup yine aynı adreste gökyüzüne bakmak kalıyor
Aynı hüznü bir başka gecede
Başka bir sonda bulmak
Soğuk bir baharın kucağında
Bitimsiz bir tebessüme içlenmek
Kelimelerin altına geçip
Hüzünden kaçmak geliyor bir de
Sonra gözler yanıyor karanlığın
Göğsünden
Sokak lambalarında uçuşan yarasalar
Anılar gibi yakından yakında
Korkularıma çarpıyor
Gözlerimi kapatıyorum
Başka bir apartmandan
Hiç tanımadığım bir ev sanırım
Bir çocuk uğultusu
Çıldırtıyor kulaklarımı
Ve saatin hiç durmadan tik takları ruhuma
Yokluğunu hatırlatması
Ben unutmayı hep böyle unutuyorum işte
Aslında kitap okumak benim için bir şey ifade etmiyordu. Geçen sene sahip olduğum bazı sorumluluklardan kaçmak için kitap okumaya başlamıştım ve bu çok tatlı hale gelmişti ve sonradan bırakamadım. Hatta geçen sene okuduğum onlarca kitabı kaydettiğim, farklı okurlarla etkileşim halinde bulunduğum bir hesabım daha vardı fakat sonra kapattım. Nedeni de genel bir bıkkınlık haliydi . 1k içeriğinden sıkıldığımı hatırlıyorum şimdi düşününce
Eğer birgün karşılaşırsak ve gözlerin gözlerime değerse emin ol gözlerinden kaçmak için elimden geleni yapacağım.
Sende gördüğümü görecekler diye ödüm kopuyor...
Hep aklıma geliyorsun.
Bak gördün mü?
Senin de gidecek başka bir yerin yok.
Kaçmak istedikçe sana yakalanıyorum.
Söndürmek istedikçe sana yanıyorum.
Yenildim işte...
Ama yine de seni seviyorum.
Sana bir sarılsam şimdi,
Kırılsa yalnızlığımın kemikleri.
Beni yokluğunla savaştırma!
Kaybederim.
insanlardan kaçmak için en güzel yer
Tek başına saatlerce kitapçı da dolaşmak..
Kitap kapaklarını incelemek...
Arka kapak yazılarını okumak...
Kısa notlar almak..
Biraz kitapçı da okuma yapmak...
Az bilinen terapi yöntemlerinden biridir aşırı rahatlatıcı bir olay..
İnsanı kendine getirir!!!