“maalesef hatıralar cesetlerden daha çabuk çürüyordu.”
“Geçmişle hesaplaşmanın bir yolu yoktu; çünkü geçmiş geçiyordu. Kalan sendin.”
“Kan bağıyla bağlı olması gerekirken kan uyumsuzluğundan mustarip beş kişi...”
“Kimsenin hayatı kolay değildi. Şanslı doğmak diye bir şey yoktu. Doğan her insan şanssızdı ve sabırla bunu öğreneceği günü bekliyordu.”
“İnsan ne kadar başarmış görünürse görünsün, kaybedilmiş savaşların izlerini taşıyordu.”
“Şu anda benimle konuşacak birini istemiyorum. Sadece benimle susacak birini istiyorum.”
“Yalnız biri sadece bir aksesuardır. Süslü bir toka, zarif bir kolye, boktan bir kemer ya da bir çift güzel küpe... O kadar. Yoklukları üzüntü verici olsa da kimseyi öldürmez.”
“Yalnızlık tek başına kalmak değil, tek başına kalmaktan kaçmaya çalışmaktır.”
“Eşek olana semer vuran çok oluyordu.”
“Yürümüş, yürümüş ama hiçbir yere gidememişti. Belki de dünyanın yuvarlak olması, daima başladığın yere, yani kendine döneceğin anlamına geliyordu.”
“Yoksa yıllar geçtikçe güçleneceğine, zayıflıyor muydu insan? Olgunlaşacağına koflaşıyor, dayanıklılığını yitiriyor muydu?”
“Geçmişin asla sandığımız kadar uzakta kalmadığı gerçeğiyle yüzleşmek, yeteri kadar uzağa gidemediği kaygısını doğuruyordu.”
“İnsan bazen bir yerde takılıp kalıyordu ve diğerleri yürüyüp giderken, o bir yol bulup geçemiyordu.”
“Keyfi yerinde, parası cebinde görünen bu insanların hangileri kendisi gibi numara yapıyordu acaba? Yataktan bile çıkmak istemezken giyinip süslenmek zorunda kalanlar; ağlamak isterken kahkaha atanlar; sıkıntıdan patlarken müzikle salınanlar...”
“Artık hayalleri olan gençti ve hayalleri olan insanların kimseye zararı dokunmazdı.”