nefesim daraldığı zaman pencereyi değil de
fotoğrafını açıp baktığım zaman ferahlıyorum
ve uyku gözüme girmediği an sadece seni
sadece zihnimdeki seni hatırlıyor ve güzel bir uykuya dalıyorum...
her gece başımdaki yastık gibi kafamdasın
üzerimi örttüğüm yorgan gibi beni sarıyorsun
kuşluk vakti çıkan aydınlık gibi seyrediyorum
bana doğru gelip benden başkasına gidişini
öyle yozlaşmış bir toplum oluşuyor ki bu çok korkutucu. Hani şu gelen Z kuşağı varya kendi kendini dininden soyutlayan kendi dinine karşı olan ve alay eden o Z kuşağının hiçbir önemi yok...
Ne olursa olsun kim kimi ırkından vazgeçirebilir. kim kimi milletinden vazgeçirebilir. sonuna kadar mücadele edin ne yaparsanız yapın bu mümkün değildir...