Bence savaş hakkındaki tüm gerçeklikleri birinci ağızdan, o cephenin ardında bulunmuş birinin kaleminden okumuş olmak kitabın en etkileyici yanıydı. Askerlerin her daim savaşın amacını sorguladıklarını, her zaman cephe ardında savaşın biteceği yönünde dedikoduların belirdiğini ama o sonun hiçbir zaman gelmediğini, gencecik insanların savaş bittiğinde dahi onlar için artık toparlanması mümkün bir hayatın olmadığını düşünmeleri, o savaşın tüm izlerinin her daim sırtlarında taşımak zorunda oldukları bir yük olarak onlarla devam edeceğini söylemeleri, Paul'un öldürdüğü düşman askerle aynı yerde geçirdiği o gün, savaşa beraber başladığı her dostunu bir bir yitirişi ve nihayet, o son kendisi için de geldiğinde, yetkililerin sadece "batı cephesinde yeni bir şey yok" diyerek çektikleri telgraflar... Hepsini bu kitapta bizzat yaşadık ve gördük ve kitap o kadar hayat içinden, o kadar gerçekti ki, bunu bilmek bir parça kalbimi kırmadı da desem yalan olur. Her savaşta galip gelenin bile mutlaka kaybettiği şeyler olduğunu gösterdi, yahut da hatırlattı bu kitap bana ama insana dokunduğu kesinlikle bir gerçek. Bu sebepten de kesinlikle herkesin okuması gerektiğini düşünüyorum.
