Niçin daralıyoruz? İşte herşeyimiz var, daha ne istiyoruz? Yeni, alışılmadık, bizi bir süre oyalayacak bir şey. Bu mu?
Belki de etrafımızı saran bu ses, bu görüntü, bu bina, bu araba, bu bilgisayar, bu marka, ikiyüz çeşit açık büfe, elli bin çeşit AVM ürününün çekip gitmesini, bizi rahat bırakmasını istiyoruz.
Gerçekten istiyor muyuz?
Oysa onlar yağmur gibi üzerimize geliyor, biz bulut gibi onlara koşuyoruz. Birleştiğimizde işte o dağılma, o un-ufak olma gerçekleşiyor.
Saatimiz çalışıyor ama kalbimiz durmuş. Çalışmıyor.
Kalbin sesini duyamıyoruz.
Tam bu sırada adamlar geliyor. Evin önündeki ağacı, o güzel ıhlamuru kesmek istiyorlar. Bu ağacı babamın dedesi dikmiş. Gölgesinden nesiller geçmiş. Yaprakları arasında tebessümler, yorgun bakışlar, ilk aşklar, kırık kalpler var.
Kesmeyin diyoruz bu ağacın hatırası var, kıymayın ona. Buyurgan bir ses: Ama biz buraya bir gökdelen dikeceğiz. İşler açılacak, faizler düşecek, barış gelecek, bilim kansere çare bulacak diyor.
Birbirimize bakıp önce susuyor sonra “kesin” diyoruz.
Ağaç kesiliyor, çünkü kalbin sesi yok artık.
{mustafa kutlu-kalbin sesi}
Kırık kalpler yaşar
Gülen yüzler solar
Zaman durmaz akar
Dayan kalbim dayan
Kırık Kalpler Müzesi
Hırvat iki sevgili tarafından beş yıl önce başlatılan ve bugüne kadar bir çok ülkeyi gezen "Kırık Kalpler Müzesi" (Sergisi mi demek lazım?) artık Zagreb''te kalıcı olarak açılmış.
Olinka Vistica ve Drazen Grubisic''in beş yıl önce ilişkilerinin "mirasını" muhafaza etmek için başlattıkları ve hüzünlü ayrılıklarının tanığı
Mustafa Kutlu, Kırık Kalpler Müzesi, İzdiham Dergisi
"(...) Hastaydı, hastalığı umutla - umutsuzluk arasında gidip geliyordu. Ona gerekli ilgiyi, şefkati, hizmeti gösterdiğimi sanıyordum. Ama hastalık uzadıkça şimdi anlıyorum ki bütün bunlar sinsice "yük olduğunu" fısıldıyor. Bu fısıltılara aldırmadım, dayandım. Dayanıklılığım etrafımda hayranlık uyandırdı. "Vay be sizinki bayağı
Dünyadaki tüm kırık kalpler hala atıyor. Benimki de atıyor ama yaralı...
Senden Geriye Kalan
Hayallerle başlamıştı,
Çocuksu hayallerle.
Ne sözler verildi tutulmadı,
Ne yeminler edildi tutulmadı,
Ve bitti sonunda yanlışlarla, acılarla.
Son çırpınışlardı yaptığım.
Ama fayda etmedi.
Nasıl girdiysen gözlerimden içeri,