“Yalnızlık, kendisi hakkında yapılan tüm hesapları, pazarlıkları reddeder kardeşim. Acıdır ama fena halde gerçektir. Yalnız kalmamak için sevmediği adamlarla veya kadınlarla evlenenlerin hepsi ‘yapayalnız’ ölmüştür bu hayatta.”
Hayat acımasız; araya mesafe girdi mi ne yaparsan yap bir aradayken hissettiğin o duygular da kalmıyor. Önce tek tük aramalar, sonra bayramdan bayrama telefonla konuşmalar...
Yol ayrımına vardığında o iki tabelayı gördü. Okudu. Diz çöktü ve başladı ağlamaya. Anıra anıra ağlıyordu. Çünkü kaderin bir cilvesiydi o iki tabela. Birinde, "Bir alev, bir ormanı yakar." yazıyordu, ötekinde ise "Sevgi, ormanı kurtarır."