Abdurrahim Karakoç’un şiirlerini Dadaloğlu’na, Karacaoğlan’a bazıları da Fuzûlî’ye benzettiler. Erzurumlu Emrah, Bayburtlu Zihni, Nef’î, Seyrani ve Dertli’den daha iyi olduğunu söyleyenler de oldu. Oysa ki Abdurrahim Karakoç sadece kendisi idi. Halk şiiriyle kendine has bir tarz ve köşe oluşturmayı başarmıştı. Hece ölçüsünü ustaca kullandı. En güzel aşk, tabiat ve yergi şiirlerini yazdı. Çok güçlü ironiye sahip ve imajları kendine hastı. Şiirleri daha yaşarken dilden dile dolaşıyordu. Tarihin altın sayfasına geçecek ölümsüz eserler verdi.
Elinizdeki bu kitap 1960’tan bugüne kadar Abdurrahim Karakoç için yazılan yazıları içerir. Fedai Dergisi (1964), Pınar Dergisi (1979), Doğuş Edebiyat (1983), Türk Edebiyatı Dergisi (1991), Genç Kardelen Dergisi (1998) vb. dergilerde tefrika edilen, ayrıca vefatından sonra ulusal gazetelerde çıkan köşe yazılarını da içine alır. Günümüzde yayın hayatına devam eden Kardeş Kalemler Dergisi başta olmak üzere diğer dergilerimizde Üstad ile ilgili yazılan yazı ve şiirlere da yer verdik. Ayrıca edebiyatımızın yaşayan kıymetli isimleri bir vefa örneği sergileyerek bu kitap için yeni yazılarını kaleme aldılar.
