Ağaca Tüneyen Baron
Italo CalvinoSözler ve Alıntılar
Çevresindeki hiçbir şey artık ilgisini çekmiyor ya da bıkkınlıkla dolduruyordu içini.
Savaş... Yıllardır, korkunç bir şey...
"Her zaman deli olan biri nasıl delirir?"
İnfaz günü roman bitmeden geldi çattı. Bir at arabasında, yanında bir papazla, Gian dei Brughi, yaşamının son yolculuğunu yaptı. Ombrosa’da idamlıklar alanın ortasındaki büyük bir meşe ağacına asılırdı. Halk da ağacın çevresinde halka olurdu.
İlmiği boynuna geçirmişlerdi ki Gian dei Brughi dallardan gelen bir ıslık sesi duydu. Başını kaldırdı. Cosimo, kitabını kapamış, oradaydı.
"Söylesene nasıl bitti?"
"Üzgünüm ama," diye yanıt verdi Cosimo, "Jonathan’ın sonu ipte bitti."
"Eh, ben de onun gibi yapacağım. Hadi, elveda!"
''...kitap okuyor, kafa patlatıyorum. Ama onun söylemek istediklerini, okuduklarımda bulamıyorum.''
Annem bizim için hep bir orduda subaylık düşlerdi; babam ise imparatorluk seçiminde oy kullanma yetkisi bulunan bir grandüşesle evlendiğimizi. Bütün bunlara karşın anne ve baba olarak çok iyi insanlardı. Ama öylesine dalgındılar ki, ikimiz de aşağı yukarı kendi halimize bırakılmış olarak büyüdük. Kötü mü oldu bu? İyi mi? Kim söyleyebilir?
'...hükümdarların kusurlarını, akıl ve adalet yoluyla devletlerin nasıl yönetileceğini açıklıyordu. Ne yazık ki, onu dinleyebilecek yetenekteki kişiler, ileri yaşına karşın anlamak ve tepki göstermek için kafasını hep yoran El Conde, birkaç kitap okumuş bulunan Ursula ve ötekilerden daha uyanık iki genç kızdı. Topluluğun geri kalan bireyleri mankafaydılar. ''