“Çocukluğumda yıkanmak için soyunduğum zaman duyduğum o hüzün ve yalnızlık duygusunu yeniden duymuyorum. Hatta artık çoşkuyla soyunuyorum, kendimi yeniden bulabilmek, ortaya çıkabilmek için can atıyorum ve yüreğim telaşla atıyor.”
“[...] zaten aramızda en çok acı çekenler en kaygısız gibi görünenlerdi. Belki de, gün boyunca büyük bir özenle sessizliğe gömdüğümüz her şeyi geceleri yaşıyorduk.”