En üzüntülü anlarda içinizden gelen bir “Ah!” gibi…
Bazen de kalbinizin raflarına rengarenk reçeller dizdiriyor. Her şeyi kabul edip yola devam edenler kendi hayatlarından anlar bulacaktır.
Bir "ah" başladık,
Bin eyv"ah" ile bitirdik.
Keşke kelimesini pek sevmem, fıtratım gereği
Ama, bu güzide eserde dilimin kapılarını zorladı
O keşke.
Bitmeseydi terennüm ve temennileriyle.
Ara ara denk geldiğim olmuştu, bazı satırlarına. Demiştim içimden,
"Bir ah, nasıl yaşatır insanı bunca zaman?"
Genç yaşta
Didem Madak’ı ilk defa bu kitapla tanıdım.kitap 73 sayfadan oluşuyor.gerçekten çok dokunaklı olduğunu söyleyebilirim.içerisinde bir sürü hüzün dolu cümleler…
Bi alıntı yaparak bitirmek istiyorum.
“İnsan kaybolmayı ister mi?
Ben istedim işte bayım.
Uzaklara gittim.
Uzaklar sana gelmez,sen uzaklara gidersin.”
Hepinize iyi okumalar diliyorum.
Bu şiir kitabında Didem Madak beni çocukluğuma götürdü. Ailesine olan bağlılığı beni çok etkiledi. Annesi ve kardeşine yazdığı şiirlerde kalbini yakmış. Hele çocukluk şiirlerinde hatıraları bir kuş gibi kalbime kondu.
Eski tül perdelerden gelinlik biçerdik
Kardeşimle kendimize durmadan,
Olmayan çayları,
Olmayan fincanlardan içerdik.
Didem Madak şiirlerine ilk geçmiş yıllarda Mehmet Yıldırım sesinden dinleyerek tanıştım ki öneririm youtu.be/_bKUM-E4czA
Bir harfin, bir kelimenin nasıl canının yandığını, en iyi anlatan şair. Her bir mısra ayrı bir duygu, ayrı bir benzetme.
Yaşamını bilmek ve şiirlerinde buna rastlamak
duygularınızı daha da kasımpatlarının içine hapsediyor.
-Yüzüme nur inmedi, yüzüm nura indi bayım Gözyaşlarım bitse tesbih tanelerim vardı Tesbih tanelerim bitse gözyaşlarım ...
Saydım, insanın doksan dokuz tane yalnızlığı vardı.
Aşk diyorsunuz ya Ben istemenin Allahını bilirim bayım!
-Annem çok sevinmelerin kadınıydı.
Bazen sevinince annem gibi, Rengarenk reçeller dizerim kalbimin raflarına.
Annem çok sevinmelerin kadınıydı,
—"Bir Arap şairi şöyle demiş, Savaşta yenilen halkına, Ağlamayın, ağlamayın, acınız azalır!"
-Kim bir şairi kırsa Şair gider uzun bir dizeyi kırar mesela
İyi okumalar.
Yine bir #şiirgecesi sonrasından merhaba️
#didemmadak okudunuz mu hiç? Şiirleriyle önümüze serdiği kısacık, çileli bir ömürdür onunkisi.Hani belki sadece çocuk Didem mutlu olmuş diyeceğim ama çocukluğu da öyle kısa sürmüş ki.13 yaşındaymış annesini beyin kanserinden kaybedip büyümek zorunda kaldığında. Annesizlikten şair oldum ben der ve
Didem Madak'ın ikinci eşsiz şiir kitabı. Her okuduğumda beni üzen, diyar diyar dolaştıran güzide eser.
Ne kadar iltifat edilse az. Her ne kadar "Z" kuşağı tanımasa da biz bilenler yeteriz.
Dünya tanısın seni Didem Madak, bütün dünya tanısın.
------- Spoiler -------
bir zamanlar meydan okumak isterdim.
kaç meydanını okudum da bu hayatın
yalnızca iki harf öğrendim:
a
h!
ah benim nergis kokulu cehaletim...
ruj lekeleri bıraktın bardaklarda
anlatmak isterdin kendini durmadan
bir bardağa bile olsa.
ne diyecektin, ne söyleyecektin
şairlerin şahı olsan,
bir ah'dan başka.
bana yıllarca, bunca sözü boşa söylettin.
ah!
-------
