Aidiyet - Tutunma Çabası
Adem GüneşSözler ve Alıntılar
Kişiler arasındaki mesafe uzadıkça duyusal iletişim azalır. Aura yakınlığına geldikçe de artar, yükselir kalite. Auralar iç içe geçmeye başladığında ise yine verim düşer. Dolasıyla duyusal iletişimde kişiler arası mesafe önemlidir.
Anne-baba çocuğunu yetiştirirken eğer günah ve ahlaksızlık faktörünü, “ Şimdi büyük günaha girdin. “ , “Harama bulaştın.” ,” Cehennemde yanacaksın.” gibi cümlelerle kullanıyorsa ; bu kez ben algısı “günahkar” tanımı üzerine oluşur. Büyüyüp dinini yaşayan, herkesin ahlaklı dindar diye tanımladığı biri olsa da o hep kendini “çok günahkar” hisseder.
Ruhu sağlıklı insanlar hayata olumlu bakar ve çevrelerine de pozitif enerji verirler. Eğer ebeveyn asık suratlı, neşesiz, enerjisiz, keyifsizse, çocuk böyle biriyle sevme sevilme ilişkisi içine giremez.
Unutmayın; eğer çocuğunuz sizin için, “Her şeyimi onunla paylaşabilirim. Beni asla yargılamaz. Çıkış yolu gösterip içtenlikle rehberlik yapar.” diyebiliyorsa, iyi yolda olduğunuzu düşünebilirsiniz.
Göz, insanın duygu dünyasının dışarı açılan kapısıdır. Bundan dolayı duyusal iletişimde gözle temas esastır. Eğer bu yoksa, yine duyusal iletişim gerçekleşebilir, ama göz göze gelmediği için duyguların aktarımında engel vardır diyebiliriz.
Aidiyet, birlikte olma çabasıdır, sahiplenme değil...
Sayfa 183Kitabı okudu
Duyarsız, narsist, güvensiz kişiler hiçbir yere ait olmak istemezler.