Gülümsedi. Belki de bir anne için patron, ne yüreği, ne de beyniydi. Patron olan çocuklarıydı... Kuşkusuz onları görmeden, onlarla vedalaşmadan gitmek istemiyordu dünyadan.
Ne tuhaf şu sevda değil mi? Suyla toprağın sevişmesi gibi... İki ayrı yapı...Oysa, gerçek, çılgın bir sevgide, tıpa tıp benzerliğin olduğunu sanıyor insanlar.