Aleve Dokunmak
Zoran DrvenkarSözler ve Alıntılar
insan uzun yıllardır görmediği babasının kanser olduğunu öğrenince, tüm bunlar hızla değişiveriyor.
Korkma, diyorlar bana göz kırparak. Cesur ol
Onlar için söylemesi kolay tabii, kalabalıklar; bense tek başımayım.
Arabaya bin,” diye ekliyor babam usulca. “Lütfen, artık bin.”
Araba boyunca yürüyor. Güneş gözlükleri gözünde, ağzı çizgi gibi.
Yolcu kapısını açıyor ve sırt çantamı alıyorum, kapıyı gürültülü bir şekilde çarpıyor ve Berlin istikametine doğru yürümeye başlıyorum.
Sayfa 59Kitabı okudu
Babamı yedi yıldır görmüyorum ve tüm bu zaman boyunca ondan tek bir haber de
almadım. Bugün, nihayet yeniden görüştüğümüzde, elimi bile sıkmadı. Hatta kaç yaşında olduğumu dahi unutmuştu. Bunların üstüne, bir de kanser olduğunu öğrendim. Onun hayatı hakkında en ufak bir bilgim yok.”
“İnsanları diken üstünde tutacaksın. Önce biraz kırbaç, sonra biraz övgü, sonra yine kırbaç. Aksi takdirde sana kazık atarlar.”
Babamın babası çalınmış araba ticaretiyle uğraşırmış; arabalar kaybolur, bir gün içinde renkleri değişir, yeni belgeler ve yeni bir sahip edinirlermiş. Kolay paraymış bu.
“Ne oldu? Yapma ama. Kadınlar ağzı kötü kokan erkeklere tahammül edemezler. Sen istermiydin atın götünü öpmeyi?”