Bayan Hayes'in yeni bir teorisi var. Ona göre benim durumum geçmişimdeki, aklımın derinliklerinde tuttuğum travmatik bir hadiseden kaynaklanıyor. Bundan kurtulur kurtulmaz tüm gözyaşlarım akıp gidecek, artık iyi olacak ve Onlar'dan bir daha korkmayacağım. Hatta beden eğitimi yapabilir hale gelecek ve bir daha bu tarz hadiseler yaşamayacağım. Belki konuşabilirim de, düzgünce, düzgün 'S'lerle. Fakat doğrusu şu ki, ona söyleyebileceğim tek bir travmatik vaka bile hatırlamıyorum. Yani, tabii, bir sürü kötü anı yok değil. Ama hiçbiri korkumum sebebi de değil. Sorun Onlar'dı. Onlar'dan korkuyordum sadece. Bu kadar basitti.
"Yalnızlık üzerine bu romanda Rice sosyal olarak dışlanan kişilerin yalnızlığını etkili bir biçimde sergiliyor. Alice ve Sinek tüm çıplaklığıyla garip bir şekilde canlandırıcı bir roman."
-Guardian-
"Uzun zamandır okuduğum en güzel romanlardan biri. Bu hikâyenin arkasındaki kalem çok iyi."
-Helen Walsh, yazar-
"Bu büyüleyici hikâye dostluk, aile, fobi ama her şeyden önemlisi sevgi üzerine."
-Inside Soap-
(Tanıtım Bülteninden)
