Amerika
Franz KafkaEn Eski Amerika Sözleri ve Alıntıları
En Eski Amerika sözleri ve alıntılarını, en eski Amerika kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Şimdi hatırladığı kadarıyla, bavulda bir parça Verona salamı da vardı; annesi onu fazladan koymuş, kendisiyse yalnızca küçük bir parçasını yiyebilmişti, çünkü yolculuk boyunca iştahı kapanmış, ara güvertede dağıtılan çorba da haydi haydi yetmişti. Ama şimdi, ateşçiye ikram etmek için salamın elinin altında olmasını isterdi. Çünkü böyle insanları küçük bir şey vererek kazanmak kolaydı, Karl bunu babasından biliyordu; babası iş ilişkisi içinde olduğu, düşük mevkideki memurların hepsini puro dağıtarak kazanırdı. Şimdiyse Karl’ın hediye edebileceği bir tek parası kalmıştı; buna da, belki bavulu kaybetmiştir diye şimdilik dokunmak istemiyordu. Kafası yeniden bavula takıldı; madem bavulun peşini bu kadar kolay bırakacaktı, neden yolculuk sırasında pürdikkat başında nöbet beklemiş, bu nöbet yüzünden neredeyse uykusunu feda etmişti, şimdi bunu gerçekten anlayamıyordu.
... ve ben kalpten Amerika vatandaşıyım.
Yinede işlediği günah, yüz bulması sonucu olmuştur.
Karl da yabancı ülkede insanı canından bezdiren yenilikleri deneyimle öğrenecek gibi değildi
Bie Avrupalının Amerika'daki ilk günleri yeniden doğmuşa benzetilebilirdi.
Bu akşam, arzularıma karşı çıkarak benden ayrılmayı yeğledin. Öyleyse bu kararına tüm yaşamın boyunca bağlı kal. O zaman bu erkekçe bir karar olur.
İyi niyet yoksa insanın kendini savunması olanaksız...
Sayfa 165 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Burada mutluluğun tadını adamakıllı çıkaranlar sadece çevreleri kaygısız yüzlerle çevrili mutlu insanlardı sanki.
Sayfa 41 - İthakiKitabı okudu
Söylenmesi gereken en kötü şey söylendiğinden,söyleyeceği diğer şeyler de ağzından peş peşe ve bir o kadar hızla dökülüverdi.
Sayfa 78 - İthakiKitabı okudu
Hem üzerimdeki elbisenin güzelliğine de aldanmayın, beş parasız ve umudunu kaybetmiş biriyim.
Sayfa 100 - İthakiKitabı okudu
Bir lokma salam dilenecek kadar küçülmek istemiyordu, ama içindeki öfke de kabarmıştı.
Sayfa 107 - İthakiKitabı okudu