En Eski Anima Mundi Sözleri ve Alıntıları
En Eski Anima Mundi sözleri ve alıntılarını, en eski Anima Mundi kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.“Dünya kimdir?
Öfkeli bir el hareketiyle “Bütün çevremiz” der gibi bir el işareti yaptım havaya.
“Her zamanki kusurunuz, genelliyorsunuz” diye yanıtladı beni. “Dünya sizsiniz, benim. Dünya bizim vicdanlarımızın kat ettiği yoldur. Ben sizi yargılamıyorum ama siz beni yargılıyorsunuz. Benim yaşamımı bilmiyorsunuz ve beni gene de yargılıyorsunuz. Bana bir şey sorma gereksinmesini asla hissetmediniz, beni buraya neyin getirdiğini, benim geçmişimin ne olduğunu bilmiyorsunuz. Bu sizi ilgilendirmiyor. Benden tek istediğiniz, sizin huzursuzluklarınıza doğru yanıtlar vermem. Ben bunu yapmıyorum ya da sizin istediğiniz gibi yapmıyorum, bu yüzden siz bana bağırıyorsunuz, bu yüzden bu kadar öfkelisiniz. Bunun farkında mısınız?
Sayfa 251
Sana ayrıldığımız gün ne dediğimi anımsıyor musun? Senin yaşamın sanata adanmıştı, benimki eyleme. Kitaplardan bıkmıştım, her şeye kafa yormaktan usanmıştım. Yaşamı yöneten en güçlü yasanın ne olduğunu çoktan anlamıştım, karşı koymanın ya da kaçmamın yalnızca gülünç bir zaman yitimi olduğunu öğrenmiştim.
Sayfa 253
“Şimdi anladın,” demişti bana son günlerinin birinde.
“Bu bir soru mu? diye sormuştum.
“Hayır, onaylama.”
“Neyi anladım?”
“En basit şeyi, sevginin ne olduğunu.”
“Peki, nedir?”
“Sevgi özendir.”
Ertesi sabah, onun istekleri doğrultusunda bedenini beyaz bir kumaşa sardım. Toprağa varana dek, epey kar, onu gömene dek de epey toprak kazmam gerekti. Çevresinde tüm ölü rahibe kardeşleri ve Andrea’nın huzursuz bedeni yatıyordu.
Bana okumam için bir kâğıt vermişti, bu Ermiş Francesco’nun basit duasıydı.
“Bağışlayan bağışlanır, ölen gerçek yaşama doğar” duasını okuduğumda gökyüzünden yeniden kar inmeye başladı.
Sayfa 279
Yüzünüzün bir adı var, adında bir yazgısı. Yolun sonu herkes için aynı, düzen seyreliyor, düzensizliğe dönüşüyor. Kendi düzenleri ile yola çıkan enzimler, sonunda kendilerini kabul edecek hiç kimseyi bulamıyorlar.
Sayfa 16
Yerinde duran yanlış yapmaz. Ama yerinde duran ölmüş de sayılır. O zaman kımıldamalı. Nereye? Nasıl ?
Doğru yön hangisiydi..
Sayfa 15
Evde iki kişi vardı ve o iki kişi, bir duvarla bir ayakkabı kadar yakındılar birbirlerine. Sonra bir üçüncüsü geldi ve bu da bambaşka bir şeydi, ne bileyim, bir kürek gibiydi.
Duvar, ayakkabı ve kürek, aynı çatı altında yaşıyorlardı. Hepsi buydu.
Sayfa 24
Evlatlar iyiyse babaya aittirler, ama işler yolunda gitmiyorsa bütün bir yaşam boyunca annenin bir uzantısı olarak kalırlar..
Sayfa 27
Cehennemlerin taşları bireylerin iyi niyetiyle döşenmiştir.
Sayfa 29
Bir şeyi anlayabilmiştim artık, üniformasız öldürürsen katil olursun, öldürürken üstünde üniforma varsa bir madalyayı hak edersin.
Sayfa 38
Büyük canilerin yaşamlarını okurken şaşırmamaya alışmıştım, gündüz bir halkın tümünü kıyımdan geçiren katiller, akşam saksıdaki çiçeklerini suluyor, yuvasından düşen bir kuş için gözyaşı döküyordu.
Sayfa 45