"İnsanoğlu tembeldir," demişti bir kez, "bir yere gidecekse, her zaman en kısa yolu seçer. Kötülüğe ulaşmak için elini uzatmak yeter, oysa iyilik yapmak için bir çaba gerektirir.
Yeryüzünde eşitlik yoktu.Her ne kadar hepimizin iki bacağı,iki kolu ve bir başı varsa da aslında farklı türlere aittik.Ben kartallar dünyasına aittim,onlarsa tek hücreli canlıların dünyasına.
Yaşamları hakkında kesin bir düşüncesi olanları kıskanıyordum, onlar ellerinde kocaman bir şemsiyeyle doğmuşlardır. Yağmur, kar, dolu yağar, ama onlar hep korunaktadır, hatta güneş açınca bile kapatmazlar şemsiyelerini.
Sessiz ve uysal olmak benim huyumdu, yaşama biçimimdi, böylece daha az enerji harcıyordum. Zihnimde korkunç düşünceler vardı, gene de her zaman 'Evet, öğretmenim!' derdim.