İslam’ın ana-babaya itaatle alakalı tavsiye ve emirlerini Kur’ân ve sünnet bilgisine birazcık sahip olan her Müslüman bilir. İslam, Allah’a ve Rasûlüne itaatten sonra meşru çerçevede itaat edilmesi gereken merci olarak “ana-babayı” göstermiştir. Ve yine Allah ve Rasûlü’nün razı edilmesinden sonra onların razı edilmesini, diğer tüm insanların rızasının önüne almıştır.
İslam’ın öğretilerinden uzak olan günümüz insanı ise Allah ve Rasûlünün bu emirlerini göz ardı ederek maalesef ana-baba haklarını zayi etmekte, onların kadr-u kıymetini gereği gibi takdir edememektedir. Hatta bazıları onlara bağırıp çağırmakta, kızıp öfkelenmekte, kimileri ise onları dövmektedir. Oysa Rabbimiz, kâfir bile olsalar onlara “öf” bile demeyi kesin bir dille yasaklamış, ne kadar kötü olurlarsa olsunlar onlarla iyi geçinmeyi bizden istemiştir. Rabbimiz şöyle buyurur:
“Rabbin, kendisinden başkasına asla ibadet etmemenizi, anaya babaya (yapabildiğinizin en) iyi (şekliyle) davranmanızı kesin olarak emretti.
