Annelik Makamı Gönderileri
Annelik Makamı kitaplarını, Annelik Makamı sözleri ve alıntılarını, Annelik Makamı yazarlarını, Annelik Makamı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Anne babanın görevi çocuğunun kalbini dinlendirmektir."
Sayfa 199Kitabı okudu
"Dönüyor sanki dünyayla birlikte tekerleklerim. Ellerimi sıkıca yapışıyorum anne, ayyyyy dogrultamıyorum dümeni... paaaattttt... Anne korkma yırtılmadı pantolonum, birazcık kirlendi sadece ... sahi yıkanınca çıkar mı çimen lekesi? Daha dikkatli olurum söz, dizim kanamasın diye. .. bak kalktım ayağa hemen, çok azıcık acıdı... Dizim hemen iyileşiyor da anne, hani sen böyle olursa bisikleti kaldıracağını söylüyorsun ya, işte bunun sızısı çıkmıyor içimden. "
Sayfa 130Kitabı okudu
"Çocuklar her yerde ama sanki onlar yokmuş gibi davranıyoruz. Bolca küfür, hakaret içeren sözler uçuşuyor havada, bol dedikodu, şiddet.. çocukları görmemeye, yok saymaya ne zamana kadar devam edeceğiz toplum olarak? "Çocuk bu, bir şeyden anlamaz" mantığıyla çocuklara kendilerini ne kadar da değersiz hissettiriyoruz, farkında olarak ya da olmayarak. Masumiyetlerine yazık ediyoruz, en önemli çağlarında. "
Değer görmeyen nesiller, deger vermeyi nereden bilecekler?
Bugün görmezden, duymazdan geldiğimiz minikler de büyüdüklerinde bizi görmeyip, duymayacaklar. Dolmuşta, otobüste büyüklere yer vermeyen genç nesilleri şikayet etme hakkımızı ortadan kaldırmış olmuyor muyuz çocukları birey yerine koymayışımızla?
Sayfa 52Kitabı okudu
"Anne olarak kendimizi ne çok hafife alıyoruz. Sesimizi sözümüzü, kalp atışımızı, bakışımız kısacası her halimizi fotograflayıp üzerine giydiren yavrular var etrafımızda."
Ve hızla büyüyorlar.
Sayfa 44Kitabı okudu
"Yenik düşüyor her şey zamana, biz büyüdük ve kirlendi dünya."
Sayfa 113Kitabı okudu
Değersiz hissettirdiğimiz çocukların kendine ya da bir başkasına değer vermesi mümkün olabilir mi? Değer görmeyen nesiller, değer vermeyi nereden bilecekler?
Sayfa 52Kitabı okudu
Çocuktum ben... Hepimiz kocaman bir çocuktuk.
Gökkuşağının altından geçebilecek kadar uzunduk.
Ayaklarımız kelebeklere yetişecek kadar büyüktü.
Avuçlarımız gökyüzünü saracak kadar, ellerimiz kâinatı avuçlayacak kadar geniş...
Kulaklarımız hayatın kalp atışlarını duyacak kadar hassas...
Kuşlarla oynaşacak kadar sevimliydik, gökyüzünde süzülecek kadar hafif...
Ne zaman ki adımlarımız büyüdü, ulaşabileceğimiz yerler azaldı.
Ne zaman ki boy attık, avucumuzdaki yıldızlar hızla uzaklaştı.
Kalemlerimiz gibi hayallerimiz de griye boyandı...
Büyüdük derken küçüldük işte... Ne zaman ki önemli biri olduğumuzu zannettik, işte o an minicik kaldık...
Sayfa 23Kitabı okudu
Farklı düşünmek, farklı bakmak bir yetenekken, neden herkes özenle sıradanlaştırılır?
Çocuklarımızın hayallere dalmaya, başka dünyalar kurmaya ihtiyaçları var.Bizim çizip, sınırladığımız dünyada bulamazlar kendilerini.
Sayfa 157Kitabı okudu
Daha hayatının ilk yıllarında “Bilgisayarın şifresini biliyor.”diye konu komşuya havalar atıp, zekasına övgüler toplanan...Çağa uyum sağlasın diye ellerine tabletler tutuşturulan hissiz çocuklar...
Sayfa 151Kitabı okudu