Annelik Makamı sözleri ve alıntılarını, Annelik Makamı kitap alıntılarını, Annelik Makamı en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Onun annesiydim, aslında ne çok şey öğretecektim ona; yemeyi, yürümeyi, konuşmayı, keşfetmeyi...
Meğer ne kadar cahilmişim; bilen oymuş, unutan ben. Büyük oymuş, büyüklenen ben.
"Çocuklar her yerde ama sanki onlar yokmuş gibi davranıyoruz. Bolca küfür, hakaret içeren sözler uçuşuyor havada, bol dedikodu, şiddet.. çocukları görmemeye, yok saymaya ne zamana kadar devam edeceğiz toplum olarak? "Çocuk bu, bir şeyden anlamaz" mantığıyla çocuklara kendilerini ne kadar da değersiz hissettiriyoruz, farkında olarak ya da olmayarak. Masumiyetlerine yazık ediyoruz, en önemli çağlarında. "
Değer görmeyen nesiller, deger vermeyi nereden bilecekler?
Bugün görmezden, duymazdan geldiğimiz minikler de büyüdüklerinde bizi görmeyip, duymayacaklar. Dolmuşta, otobüste büyüklere yer vermeyen genç nesilleri şikayet etme hakkımızı ortadan kaldırmış olmuyor muyuz çocukları birey yerine koymayışımızla?
Çocuktum ben... Hepimiz kocaman bir çocuktuk.
Gökkuşağının altından geçebilecek kadar uzunduk.
Ayaklarımız kelebeklere yetişecek kadar büyüktü.
Avuçlarımız gökyüzünü saracak kadar, ellerimiz kâinatı avuçlayacak kadar geniş...
Kulaklarımız hayatın kalp atışlarını duyacak kadar hassas...
Kuşlarla oynaşacak kadar sevimliydik, gökyüzünde süzülecek kadar hafif...
Ne zaman ki adımlarımız büyüdü, ulaşabileceğimiz yerler azaldı.
Ne zaman ki boy attık, avucumuzdaki yıldızlar hızla uzaklaştı.
Kalemlerimiz gibi hayallerimiz de griye boyandı...
Büyüdük derken küçüldük işte... Ne zaman ki önemli biri olduğumuzu zannettik, işte o an minicik kaldık...
Kızgınlığımın nedeni, sandalyenin bir köşesine sıkıştırılan kızımın, savunmasızlığı değildi aslında; insanların Kaf Dağ'ından inmeyen büyüklükleriyle harap ettikleri çocuk ruhlarıydı.