"Onun annesiydim, aslında ne çok şey öğretecektim ona; yemeyi, yürümeyi, konuşmayı, keşfetmeyi... Meğer ne kadar cahilmişim; bilen oymuş, unutan ben. Büyük oymuş, büyüklenen ben.

Annelik Makamı Gonca Anıl

Seher Sayın

@S3her·

17 Mayıs 2021 00:57

Bakma sen benim soğuk bakışıma, kalın sesime, kabalığıma... Ben yetişkinim yaşım artarken hislerim azalmış.

Annelik Makamı Gonca Anıl

Reklam

"Çocuklar her yerde ama sanki onlar yokmuş gibi davranıyoruz. Bolca küfür, hakaret içeren sözler uçuşuyor havada, bol dedikodu, şiddet.. çocukları görmemeye, yok saymaya ne zamana kadar devam edeceğiz toplum olarak? "Çocuk bu, bir şeyden anlamaz" mantığıyla çocuklara kendilerini ne kadar da değersiz hissettiriyoruz, farkında olarak ya da olmayarak. Masumiyetlerine yazık ediyoruz, en önemli çağlarında. " Değer görmeyen nesiller, deger vermeyi nereden bilecekler? Bugün görmezden, duymazdan geldiğimiz minikler de büyüdüklerinde bizi görmeyip, duymayacaklar. Dolmuşta, otobüste büyüklere yer vermeyen genç nesilleri şikayet etme hakkımızı ortadan kaldırmış olmuyor muyuz çocukları birey yerine koymayışımızla?

Sayfa 52Kitabı okudu

Annelik Makamı Gonca Anıl

zarifanne

@zarifanne·

22 Eylül 2022 01:09

Çocuktum ben... Hepimiz kocaman bir çocuktuk. Gökkuşağının altından geçebilecek kadar uzunduk. Ayaklarımız kelebeklere yetişecek kadar büyüktü. Avuçlarımız gökyüzünü saracak kadar, ellerimiz kâinatı avuçlayacak kadar geniş... Kulaklarımız hayatın kalp atışlarını duyacak kadar hassas... Kuşlarla oynaşacak kadar sevimliydik, gökyüzünde süzülecek kadar hafif... Ne zaman ki adımlarımız büyüdü, ulaşabileceğimiz yerler azaldı. Ne zaman ki boy attık, avucumuzdaki yıldızlar hızla uzaklaştı. Kalemlerimiz gibi hayallerimiz de griye boyandı... Büyüdük derken küçüldük işte... Ne zaman ki önemli biri olduğumuzu zannettik, işte o an minicik kaldık...

Sayfa 23Kitabı okudu

Annelik Makamı Gonca Anıl