Arıların Ölümü
Lisa O'DonnellArıların Ölümü Gönderileri
Arıların Ölümü kitaplarını, Arıların Ölümü sözleri ve alıntılarını, Arıların Ölümü yazarlarını, Arıların Ölümü yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Adamın şiddet dolu geçmişi hakkında ciyaklamamız hiçbir şeyi değiştirmedi; herkes geleceğe odaklanmıştı. Geçmiş ölmüştü.
Ona ne kadar yorulduğumu söylemek ve keşke bahçede gömülü olan ben olsaydım demek istiyordum...
Niye kustuğumu ve niye içimdeki korkunun bana sıcak ve yapış yapış bir his verdiğini bilmiyordum. Niye çikolatalı süt ve krakerle votka içtiğimi bilmiyordum. Niye sürekli kendimi utanç içinde hissettiğimi. Niye onları, iblisin önde gidenlerini, kötü kalpli ve bencil annemle babamı özlediğimi. Niye kendimi üzgün hissettiğimi ya da fotoğrafı albümden çıkarıp katlayarak arka cebime tıktığımı ya da hiçbir zaman yanımızda olmayan bir anne ve baba için kalbimin sızlandığını bile bilmiyordum.
Kent yaşamı onları katılaştırmıştı. İhmal ve yoksulluk çocuklardan çok şey götürüyor, kendilerine sunulanı almaya zorluyor hele yabancılardan gelen şeylere, alışmadıkları konfora ve mide bulandırıcı zulümlere nasıl da atlıyorlar.
Keşke haberi olsaydı kabuslarımdan ve ölüleri uykularını uyandıran kemandan. Benim gördüğüm gibi o da görseydi, çaldığım melodiyle mezarlarından kalkan ölüleri.
“Her şey burada bir değişim geçirmelidir, yoksa hayat seni yer bitirir” diyordu kalbini işaret ederek.
Dostumu görmeliydim. O benim yuvamdı.
Sayfa 256